Spaanse weg naar Grolle
Vervolg van de voorpagina
Samen met andere Europese landen
Hij vertelt verder over wat er nog te gebeuren staat: “We gaan nu vooral inzetten op de pijlers ‘Historische beeldkwaliteit en Openbare Ruimte’ en ‘Vrijetijdseconomie en Cultuurhistorie’ ”. Deze twee pijlers worden gekoppeld aan een nieuw thema en dat is ‘de Spaanse weg’. Tijdens de afgelopen editie van de Slag om Grolle heeft de gemeente een driedaags internationaal congres gehouden met de titel ‘Battle of Grol, how do you tell the story?’. Bij de afsluiting van dat congres is door deelnemers uit diverse Europese landen een intentieovereenkomst getekend met als doel om samen te werken aan de ontwikkeling van een Europese Culturele route: de Spaanse Weg’. De Spaanse weg is de route die werd gebruikt om via gebieden in handen van de Habsburgers, manschappen over te brengen naar de Nederlanden."
Hoe zit het ook alweer?
Het verhaal over de Spaanse weg in het kort: ‘Zodra de manschappen waren geworven, moesten ze nog naar de Nederlanden overgebracht worden. Soldaten uit Spanje en Zuid- en Midden-Italië gingen eerst per schip naar Genua en vanaf daar over land naar het noorden. In de zestiende eeuw was wel een aantal keer geprobeerd om rechtstreeks via de zee, geld en soldaten naar de Nederlanden te zenden, maar dit werd vrijwel iedere keer een mislukking door de overmacht op zee van de hugenoten, de Engelsen en de Watergeuzen. Via de chemin des Espagnols of de Spaanse weg konden de soldaten over land reizen en werd ook het geld overgebracht naar de Nederlanden. Al bij het uitbreken van de oorlog werd er nagedacht over een geschikte route. Uiteindelijk werd dit de route van Genua naar Piëmont, Savoye, Lotharingen en Luxemburg. De koning van Spanje had zelf nederzettingen langs de route, waaronder in Lombardije, Franche-Comté en de Nederlanden, waar het leger doorheen kon reizen. Met overige landen op de route werden verdragen gesloten, zoals met Genua. In colonnes van tot tienduizend soldaten met honderden pakezels reisden de soldaten, geleid door gidsen, zo'n veertig tot zestig dagen, waarbij zij rivieren moesten overbruggen, bergen moesten passeren en bossen moesten doorkomen, voordat zij aankwamen in de Nederlanden’.
“Het cultureel erfgoed van de stad is de basis van het project. Dat erfgoed maakt Groenlo uniek in onze gemeente. Het toegankelijk maken van erfgoed voor bezoekers en het vertellen van het verhaal versterkt de beleving en bevestigt de maatschappelijke relevantie”, zo licht de wethouder toe.