Hoe gaat het met u?
Hans Klaassen en Henk Bieleveld
GROENLO - Voor veel actieve ouderen is het afzien in de huidige tijd. Hoe komen mensen de dagen door? Kunnen ze hun draai vinden, piekeren ze veel of berusten ze in hun situatie? Kortom, hoe gaat het met hen? Correspondent Theo Huijskes sprak met een aantal Groenlose ouderen.
Door Theo Huijskes
Een 92-jarige, actieve, virtuoze alleskunner
Niet alleen door zijn jaren achtereen uitgevoerde beroep van orthopedisch chirurg, maar ook vanwege al zijn activiteiten in tal van bestuurlijke en andere vrijwilligersfuncties, geniet Hans Klaassen op brede schaal bekendheid. In zijn idyllische boerderijwoning, gelegen op een natuurschoonrijke locatie aan de Oosterholtweg halverwege Groenlo-Winterswijk, heb ik deze keer een verademend gesprek met de inmiddels 92-jarige Klaassen. In het bijzijn van echtgenote Hetty, zijn in alle opzichten belangrijkste en tevens liefdevolle steun en toeverlaat, licht alleskunner Klaassen zijn doopceel. Niet alleen gelet op zijn afgesloten staat van dienst in het medische circuit met daarnaast vele activiteiten in zijn vrije tijd, maar met name kijkende naar hetgeen hij thans in zijn 93ste levensjaar nog aan activiteiten aan de dag weet te leggen, kunnen wij in de situatie van Hans Klaassen beter spreken over een virtuoze alleskunner.
“Ik ben op 6 juni 1928 in Leiden geboren in een gezin met drie kinderen. Wanneer dat niet in het ziekenhuis is gebeurd, moet dat geweest zijn in mijn ouderlijke woning aan de Vismarkt”, begint de persoon in kwestie. “Na de openbare lagere school - mijn ouders hadden niets met scholen die een geloofsovertuiging aanhingen - heb ik de gemeentelijke HBS gevolgd, waarna ik een jaar lang Amerika heb verkend. Terug in Nederland ben ik in Leiden de artsenstudie gaan volgen. Dit op advies van de toenmalige HBS-directeur, die mijn vader dat adviseerde met het argument: ‘Laat hem maar arts worden, want dat is voor iedereen mogelijk!?’ "
"Mijn werkkring begon met drie jaar algemene chirurgie in het Havenziekenhuis in Rotterdam om vervolgens te verkassen naar Nijmegen, waar ik ruim drie jaar op de afdeling orthopedie van de Maartenskliniek heb gewerkt. In 1965 ben ik in Winterswijk aan de slag gegaan. Eerst voor een drietal ziekenhuizen - twee in Winterswijk en een in Groenlo - en vanaf 1984 voor het Streekziekenhuis Koningin Beatrix om in 1994 op 65-jarige leeftijd te stoppen.”
Vanaf dat moment brak er voor Klaassen een periode, beter gezegd een leven aan waarin hij, ondanks zijn inmiddels gevorderde leeftijd, nog niet één dag achter de geraniums heeft gezeten. Naast het lezen van onder andere veel reisverhalen en het oplossen van puzzels (sudoku’s), blijft hij vele bestaande klussen en hobby’s voortzetten, maar pakt ook nog eens diverse nieuwe activiteiten op. Wat het totale pakket betreft, gaat het vooral om zijn grote liefde voor het werken met hout, het verder aanvullen van zijn uitzonderlijke postzegelverzameling en het maken van gevarieerde foto’s met de productie van een jaarlijks fotoboek tot gevolg. Ook blijft Klaassen zich inzetten voor de EHBO in Meddo met het geven van cursussen c.q. lezingen en voor het gemeenschapshuis De Eendracht aldaar. Maar hij doet nog veel meer. Zo is hij nog altijd beschermheer van V.A.S.A. (Vereniging Aangepaste Sport Achterhoek), aanspreekpunt van S.P.G.A. (Stichting Paardrijden Gehandicapten Achterhoek) en penningmeester van W.A.S. (Winterswijkse Academie voor de Schilderkunst).
Twee zaken, waarvoor Klaassen zich met hart en ziel inzet, verdienen volgens hem extra aandacht. “Allereerst spoorweg-modelbouwvereniging De Seinpaal, die thans een nieuw onderkomen heeft bij de Cactus Oase in Ruurlo. Voor een luttele bijdrage kunnen belangstellenden hier de modeltreinen tussen de cactussen door zien rijden. En last but not least heb ik mij in 2011 geheel spontaan aangemeld als vrijwilliger bij de Wereldwinkel Groenlo. Op twee halve dagen in de week draai ik daar met erg veel plezier vrijwilligersdiensten”, aldus Hans Klaassen.
Een ondergedoken Grolse fotocollectie
Hij overleefde diverse tegenslagen. Zoals longkanker vóór de eeuwwisseling en tweemaal over darmkanker en een aanslag op zijn hart na de eeuwwisseling. Daarnaast kwam hij in 2011 alleen te staan toen zijn echtgenote Riek, geboren Kasteel, plotseling overleed. Daarover heen kwam ook nog eens een val in de directe omgeving van zijn eigen woning, die hem een blijvend letsel aan één van beide knieën bezorgde, dat normaal kunnen lopen niet meer mogelijk maakt. Het is in deze rubriek de 87-jarige Henk Bieleveld, die zich ondanks al dat leed en verdriet niet uit het veld laat staan. In zijn woning aan het begin van het Laantje van Lasonder laat de op 20 januari 1933 aan de Slatmansweg in Eefsele geboren Bieleveld niet alleen in woord, maar ook aan de hand van voorbeelden weten dat hij iedere dag prijst en er mede daarom iedere dag het beste van maakt. “Natuurlijk besef ik terdege dat in januari 2021 mijn leeftijd uit twee achten bestaat, maar ik prijs mij enorm gelukkig met mijn dicht in de buurt wonende twee dochters (Marion en Ans), hun aanhang en in het bijzonder een vijftal kleinkinderen en inmiddels ook een vijftal achterkleinkinderen.”
Na de lagere school volgde Henk Bieleveld de ambachtsschool in Winterswijk om zich in zijn arbeidzame leven met name te profileren als timmerman. Na eerst gewerkt te hebben bij aannemersbedrijf Nijkamp, was hij van 1967 tot aan zijn pensioen als veelzijdig onderhoudskracht in dienst van het Pensionaat St. Joseph in Groenlo. Daarnaast heeft hij de hobby vogels, met daarbij in het bijzonder kanaries, reeds jaren geleden ingeruild voor een totaal andere hobby, namelijk fotograferen. “In 1953 heb ik op 20-jarige leeftijd mijn eerste camera gekocht. Vervolgens heeft zich door de jaren heen een noem het maar uit de hand gelopen hobby ontwikkelt. Daarbij heb ik altijd maar één streven gehad en dat is het zelf bedenken, ontwikkelen en uitproberen van nieuwe fototechnieken met iedere keer weer mooiere, met name fascinerende resultaten tot gevolg.”
Om aan te tonen dat hij geen luchtkastelen bouwt, neemt Henk Bieleveld uw verslaggever mee naar de kelder onder het huis, waar zich een opstelling bevindt van projectoren, allerlei foto- en ontwikkelingsapparatuur en nog veel meer, alsmede naar de bovenverdieping van de woning waar in enkele verschillende vertrekken een waar fotoparadijs is opgeslagen. Los van het gegeven dat Bieleveld de gave beheerst om via stereofotografie 3D macrofoto’s te produceren, getuigen alle door hem gemaakte foto’s van een hoge mate van vakmanschap. Absolute uitschieters in positieve zin zijn de door hem gemaakte grote aantallen foto’s van de Grolsch Bierbrouwerij, Stoomhoutzagerij Nahuis en andere Groenlose bedrijven en bijzondere bezienswaardigheden in het vestingstadje Groll. Een waar fotopanorama, waarvoor maar één slotconclusie geldt: Hier moet in en voor Groenlo meer mee gedaan worden!
