Frans Grutters in de tuin achter zijn woning aan De Schans. Foto: Theo Huijskes
Frans Grutters in de tuin achter zijn woning aan De Schans. Foto: Theo Huijskes Theo Huijskes

Hoe gaat het met u?

Met deze week Frans Grutters en Marietje Borgijink

Door Theo Huijskes

GROENLO - Voor veel actieve ouderen is het afzien in de huidige tijd. Hoe komen mensen de dagen door? Kunnen ze hun draai vinden, piekeren ze veel of berusten ze in hun situatie? Kortom, hoe gaat het met hen? Correspondent Theo Huijskes sprak met een aantal Groenlose ouderen.

‘Ik heb mij altijd Grollenaar gevoeld!’
Hij werd op 9 augustus 1937 in Lichtenvoorde geboren en verhuisde in 1959 op 22-jarige leeftijd naar Groenlo om daar een hoveniersbedrijf annex boomkwekerij te beginnen. Afgelopen zondag vierde hij in zijn woning aan De Schans in Groenlo de 83ste verjaardag. Enkele dagen daarvoor meldde ik mij daar aan de voordeur met de vraag: ‘Hoe gaat het met Frans Grutters?’ Hetgeen volgde, was niet direct een antwoord op mijn vraag, maar wel een hartelijke ontvangst, waarbij van meet af aan niet alleen Frans, maar ook echtgenote Nell zich in een hoofdrol, in dit geval een bijzonder gastvrije rol, wisten te verplaatsen. “Ik kom weliswaar uit een echt Lichtenvoords nest met zes kinderen, waarvan er inmiddels drie zijn overleden, maar door al mijn levens- alsmede werkzame jaren in Groenlo, heb ik mij altijd Grollenaar gevoeld!”, geeft Frans aan om vervolgens in een bijna stilzwijgen te vervallen wanneer ik de hamvraag van deze rubriek herhaal: ‘Hoe gaat het met u?’

Het is vrouwlief Nell, geboren Lurvink, die de stilte doorbreekt met de mededeling dat beiden op dit moment tevreden zijn, maar dat Frans wel ziek is. “In september 2019 is bij Frans alvleesklierkanker ontdekt, hetgeen bij nader onderzoek te maken heeft met een zeldzame tumor. Op het moment wanneer je zo’n bericht krijgt te horen, zakt de grond onder je voeten weg. Vervolgens wordt je leven beheerst door het bezoeken van ziekenhuizen, het ondergaan van onderzoeken met uiteindelijk een behandeling, die een levensverlengende werking heeft zonder daarbij ondraaglijke pijn te hoeven lijden. In de huidige situatie zijn wij blij dat wij nog bij elkaar zijn en kunnen er, indien het niet slechter wordt, goed mee leven.”

'Aan Inter Nos
en kegelclub
UTO heb ik
onvergetelijke
herinneringen,
die nemen ze
mij nooit meer
af'


Frans knikt instemmend en wil graag zijn verhaal over destijds zijn komst naar Groenlo vervolgen. “Omdat op een oudere broer van mij als eerste een beroep werd gedaan om het hoveniersbedrijf van mijn vader in Lichtenvoorde over te nemen, week ik uit naar het naburige Groenlo om daar aan de slag te gaan. De groei, als gevolg van de uitbreidingen met onder andere een rozenkwekerij, alsmede alle soorten bloemen en planten, ging vervolgens in sneltreinvaart, hetgeen betekende dat Tuincentrum Grutters uiteindelijk werd omgedoopt in TuinWereld Grutters met circa 10 duizend vierkante meter winkelplezier. In 2013, toen zoon Coen samen met zijn partner Marita Overkamp naar Bocholt vertrok om daar het bedrijf Gartenwelt vorm en inhoud te geven, vond ik dat het goed was geweest.”

Frans en Nell hadden al op jonge leeftijd verkering en trouwden in 1964. “Trots zijn wij dat wij inmiddels al 56 jaar getrouwd zijn en nog trotser zijn wij op onze kinderen Jan, Bob, Coen en Ellen en hun partners, die het wat studie en werk betreft goed hebben gedaan en nog doen en ons daarnaast dertien kleinkinderen en ook al één achterkleinkind hebben geschonken”, aldus het elkaar op een ludieke wijze aanvullende paar. “Wij wandelen veel, bridgen met elkaar, alsmede met onze buren”, wil Nell nog kwijt, terwijl Frans aangeeft dat hij er nog tweemaal per week op uittrekt om te kunnen tennissen. “Mannenzangvereniging Inter Nos, waarvan ik circa 25 jaar lid ben geweest, kan niet meer, hetgeen ook geldt voor kegelclub UTO, waar ik mij bijna 45 jaar helemaal thuis voelde. Maar de onvergetelijke herinneringen aan beide, bijzonder gezellige clubs nemen ze mij nooit meer af!”

Marietje Borgijink van de aardbeien
Iedereen in Groenlo, en in het bijzonder de ouderen onder ons, kennen haar als Marietje Borgijink van de aardbeien. Wanneer ik, lopende door de bijkeuken met een portret van deze aardbeienkoningin aan de muur, bij de 85-jarige, nog altijd vitale en bezige vrouw aan de keukentafel schuif, gaat mijn aandacht direct uit naar een tweetal in het oog springende foto’s, waarbij een kaarsje brandt. Het gaat hier om de foto’s van de zorgzame, hardwerkende echtgenoot Henk Borgijink, overleden in april 2017 op 84-jarige leeftijd, en de altijd sympathieke, goedlachse dochter Louise, overleden in september 1996 op 31-jarige leeftijd. Wanneer ik haar met gebruikmaking van al mijn overredingskracht zover heb kunnen overtuigen dat het in deze rubriek in ieder geval niet gaat om personen die zo graag op de voorgrond willen treden, doet Marietje, geboren Voermans, haar verhaal over een bewogen en met name arbeidzaam leven.

"In juni 1935 ben ik in Megchelen, gemeente Gendringen, geboren en dat in een gezin met acht kinderen. Naast mijn eigen persoontje leeft alleen nog een 89-jarige zus van mij. Henk heb ik leren kennen tijdens een familiefeest, waar wij beiden te gast waren. Na een verkeringsperiode van slechts dertien maanden (niet in de krant zetten!), zijn wij in 1959 getrouwd om vervolgens een gezin te stichten, bestaande uit zes kinderen, te weten vijf dochters (Lucy, Marian, Sylvia, Louise en Elly) en één zoon (Clemens). Het overlijden van Henk, een man die dag en nacht heeft gewerkt voor zijn gezin, heeft er bij mij behoorlijk ingehakt. Om het nog maar niet te hebben over de dood van onze dochter Louise, die als gevolg van een agressieve eierstokkanker van ons is heengegaan", aldus de naar de beide foto’s starende vrouw. Op dat moment niet wetende dat Frans Grutters, waarvoor Louise als werkneemster jaren achtereen heeft gefungeerd als een altijd vrolijk en goed gehumeurd uithangbord, eveneens op deze pagina wordt geportretteerd. In de beleving van uw schrijver een compleet plaatje. Dit zeker omdat Louise in Groenlo bekend stond als de mooiste en altijd bloeiende bloem van TuinWereld Grutters. “Er gaat geen dag voorbij waarop ik geen kaarsje brand”, zegt de oma van in totaal twaalf kleinkinderen en drie achterkleinkinderen.

Het tuindersbedrijf Borgijink is in Groenlo altijd aan de Lichtenvoordseweg gevestigd geweest. Begonnen aan het begin van deze weg, heeft men circa 25 jaar geleden enkele kilometers verderop aan deze weg de nieuwe vestiging geopend. Het was in 1965 dat vader Henk Borgijink van start ging met het telen van groente in kassen. Daarnaast specialiseerde het bedrijf zich in de loop der jaren in de teelt van aardbeien en witlof. Met name ‘De aardbeien van Borgijink’ genoten in die jaren grote bekendheid.

'Er gaat geen
dag voorbij
waarop ik
geen kaarsje
brand'


Wanneer zij het heeft over het bedrijf, dat na het overlijden van Henk is overgenomen door zoon Clemens, die in Groessen een grote kwekerij runt, zegt Marietje Borgijink: “Het was dag in, dag uit altijd hard werken. Daarover werd nooit geklaagd. Op vakantie zijn wij nooit geweest. Ondanks dat wij ’s avonds zo vroeg mogelijk naar bed gingen, omdat er ’s morgens om vier of vijf uur opgestaan moest worden, stond de wekker op het nachtkastje in een bord met lepels en vorken, zodat het gerammel ’s morgens voldoende hoorbaar was om wakker te worden. Maar wanneer ik terugblik op mijn leven tot nu toe, zit hier ondanks alles een gelukkig mens!”

Marietje Borgijink bij haar woning aan de Lichtenvoordseweg. Foto: Theo Huijskes