Worden we hier eigenlijk voortdurend achtergesteld?
Het is een reeds lang bestaande mening die vaak ook op feiten berust, maar even vaak naar mijn idee op gevoel. Waar heeft die Torenwachter het nu weer over zullen jullie zeggen, beste Grollenaren.
Ik heb het over het feit - of het grote vermoeden - dat we er voor ‘Den Haag’ maar een beetje bijhangen; dat wij een niet erg belangrijk deel van Nederland vormen en daar horen gebieden in het Noorden bij en in het verre Zuiden. Wij zijn hier geen Randstedelingen en dat willen we trouwens ook niet worden, maar we willen wel graag als volwaardige burgers worden beschouwd en op dat punt zijn we zo wantrouwend als de pest en niet altijd ten onrechte. Enkele weken geleden kwam deze permanente onderhuidse veenbrand weer eens volop in de belangstelling te staan bij de verdeling van de subsidies voor muziek-en theatergezelschappen. Daarbij bleek dat geen enkel Gelders cultuurgenootschap geld krijgt uit de landelijke subsidiepot, aldus een verslag in de Gelderlander. Ze zullen daar in het westen toch niet denken dat we hier helemaal geen muziek-en theatergezelschappen hebben? Ruim gezien bestaat het oosten nauwelijks in het westen.
Ik zag verontwaardigde mensen uit de cultuursector uit Drenthe waarvan er een van woede bijna buiten zichzelf geraakte, zo ergerde hij zich aan dit gebrek aan naastenliefde zal ik maar zeggen.
Je kunt zeggen dat dit weer zo’n klassiek voorbeeld is van de vleespotten die deze gebieden niet of niet in voldoende mate bereiken. Ik moet zelf altijd denken aan de aardbevingen in Groningen als gevolg van het onttrekken van aardgas uit de bodem daar. Miljarden zijn daarmee verdiend, maar het heeft ontzettend lang geduurd vooraleer en een ministerieel figuur naar het Hoge Noorden afreisde om ‘poolshoogte’ te nemen over mogelijke schade door die aardgasonttrekking uit de bodem. Ik kan het natuurlijk niet bewijzen, maar naar mijn gevoel was dat heel anders gegaan als de randstad met die problemen was opgezadeld. Dan had je eens moeten zien wat daar voor voorzieningen waren gerealiseerd en welke hulptroepen dan allemaal waren ingeschakeld.
Het beroerde van achterstelling of het gevoel hebben achtergesteld te worden, heeft vreemde bijeffecten. Je denkt dat je toch weer niet aan de bak komt omdat ze daar in het wilde westen eerst voor zichzelf zorgen en pas dan komt - misschien - de rest aan de beurt. En dan doe je maar niks omdat het toch geen resultaat heeft. Selffulfilling prophecy zoals dat zo mooi heet en dat versterkt eigenlijk je toch al treurige gevoel dat je overal achteraan staat en dat blijkt als gevolg daarvan dan ook nog zo te zijn!
In de loop van een lange reeks van jaren is dat gevoel zo denk ik in deze gebieden blijvend ontstaan. En je ziet soms dat er dan actie wordt ondernomen die bijna wat aanstellerige vormen aanneemt om als het ware voldoende tegenwicht te bieden.
Als je bijvoorbeeld naar de nationale televisie- en de radiowereld kijkt dan staan de daar voortdurend geopperde problemen en ontwikkelingen vaak heel ver van ons af, dat vind ik tenminste. Dat is een (leef)wereld die eigenlijk niet (meer} de onze is. Het is bijna alsof je in een andere dimensie leeft, maar je moet het er niettemin meedoen. Als je dat wilt dan.
Om ons niet helemaal te laten ondersneeuwen is het goed dat volgend jaar bij de landelijke verkiezingen meer regionale figuren op de lijst komen te staan. Zij moeten ons dan nadrukkelijker vertegenwoordigen.
De Achterhoek moet trots blijven met behoud van onze eigen karakteristieken en cultuur. En dat begint met te geloven in jezelf.
Torenwachter