Toekomstmuziek
D’r is godzijdank eindelijk weer eens wat aardigs te melden, beste Grollenaren. Eindelijk een paar berichten waar het coronavirus niet aan te pas komt en waar we dus naar hartenlust - ongeacht het aantal strekkende meters - van kunnen genieten. Ik begin met het alleraardigste nieuws en dat is de aankondiging dat er nu ook dames, meiden en meisjes lid kunnen worden van de Knunnekes. Volgens mij kon dat altijd al, maar nu gaat het echt gebeuren. Ik dacht meteen in resultaten, zo ben ik gewoon. Ik wil altijd doelen die moeten worden bereikt, altijd presteren, constant iets neerzetten, iets groots verrichten, kortom ik word gek van mezelf.
Ik vroeg me direct af wat de Knunnekes zouden gaan doen; ik dacht dat ze iets geweldigs gingen neerzetten nu het Knunnekes-legioen wordt verdubbeld. Het antwoord op mijn gedachte kwam razendsnel: de Knunnekes gaan alle activiteiten afgelasten! Even nog dacht ik aan een typische carnavalsgrap: het volk denkt nu dat er van alles gebeurt en dan gebeurt er niks. Hogere carnavalsfilosofie. Of zou het zo zijn dat ze denken; nu de dames, meiden en meisjes erbij komen levert dat zoveel aanvullend plezier en vreugde op dat het onnodig is daar nog iets extra’s aan toe te voegen?
Het tweede onderwerp dat mij ook enorm aansprak, en waarbij de tintelingen over mijn rug liepen, was het bericht dat de Achterhoek in 2040 een soort autobaan krijgt vanaf Varsseveld naar Enschede. Toen ik de kop in de Gelderlander las, riep ik thuis keihard ‘yes, wi’j hebt ‘t veur mekare!' Maar in mijn familie zeiden ze: lees het bericht nu eerst eens even helemaal door. Niet meteen schreeuwen en roepen voordat je het naadje van de kous weet, niet maar zo direct applaudisseren of kankeren. Fixeer je op de feiten.
Maar ik was niet te stoppen; ik zag het al helemaal voor me. Nu heb je een autoweg van Groenlo naar Enschede en die is tweebaans totdat-ie ineens bij Haaksbergen vierbaans wordt. Dat is op zich fantastisch uitgedacht, maar er zit gelijk ook iets pervers en barmhartigs in die plotselinge wegverbreding. Zit je je eerst vanaf Groenlo richting Haaksbergen volop te ergeren omdat er een trekker met een slakkengangetje voor je rijdt die niet op weg is naar een demonstratie naar Den Haag - dan had hij trouwens ook de andere kant op gemoeten - maar die gewoon naar een weiland gaat. Net op het moment dat je ergernis zo groot wordt dat je dat ding van de weg wilt drukken, is er ineens het dubbele spoor bij Haaksbergen en rij je, de trekker met grote snelheid passerend, lachend en zingend richting Enschede. Het kan niet anders of provinciale waterstaat heeft een psycholoog ingeschakeld om de mensen onderweg eerst te laten ergeren en dan plezieren. Duimpje!
Maar nu krijgen we aldus het artikel in 2040 een soort autobaan van Varsseveld naar Enschede met vier rijstroken, kost een aantal miljoenen maar ze zullen hier diepe zakken hebben, toch? Maar toen ik op last van mijn familie het artikel helemaal uitlas, kreeg ik toch wat kriebels. Het idee van de Achterhoek Raad staat haaks op de Rijksvisie: de N18 wordt daar niet als knelpunt gezien en staat ook niet op de agenda van Infrastructuur en Waterstaat.
Maar ik laat me de vreugde niet bederven door die onzekerheid of de zekerheid dat er geen donder van terechtkomt. Ik herinner me ineens die oude volkswijsheid: ‘veel beloven en weinig geven doet de dwaas in vreugde leven’.
Die dwaas ben ik zelf; ík geloof in een juweel van een autobaan die er niet komt.
Torenwachter