Hoe gaat het met u?
Rob van Schaik (81) en Maria Frank-Groot Kormelink (89)
Door Theo Huijskes
GROENLO - Hoe komen actieve, in sommige gevallen eenzame ouderen in de huidige coronatijd de dagen door? Kortom, hoe gaat het met hen? Correspondent Theo Huijskes sprak met een aantal senioren in Groenlo en omgeving.
Groenlo zit diep in ons hart geworteld!
Een spontaan verlopen telefoongesprek met oud-burgemeester Rob van Schaik, met op de achtergrond echtgenote Dosie, voelt van heel dichtbij en geeft mij daarom een heel herkenbaar gevoel. Hoe gaat het met Robertus Henricus Johannes van Schaik, geboren op 23 maart 1939 in Maarheeze, oftewel hoe gaat het met de nu 81-jarige inwoner van Waalwijk? De van 1978 tot 1991 als burgervader van de toen nog zelfstandige gemeente Groenlo functionerende Van Schaik geeft als pensionado aan een bijzonder gezond en voldaan leven te leiden. “Wij worden allemaal een dagje ouder, maar daarbij heb ik wel het geluk dat ik aan mijn vijf jaar jongere Dosie een steun en toeverlaat heb, die onbeschrijflijk veel voor mij betekent. Haar eigenlijke naam is niet voor niets Theodosie, hetgeen ‘Godsgeschenk’ betekent. Wij zijn daarnaast de gelukkige ouders van een drietal kinderen. Robbert (51) in Den Bosch en juridisch adviseur van een pensioenfonds, heeft twee kinderen: een zoon en een dochter, Martijn (50) in Oegstgeest en directeur van Koeriersbedrijf DHL, heeft één dochter en Ariane (47) in Waalwijk, tot voor kort directiesecretaresse van de Efteling, heeft drie kinderen: allemaal jongens“, aldus de 30 jaar als burgemeester gewerkt hebbende Van Schaik, waarvan vóór Groenlo 7 jaar in de toen nog zelfstandige gemeenten Bergharen en Horssen en na Groenlo 10 jaar in Waalwijk.
Rob en Dosie zijn na het burgemeesterschap in Waalwijk blijven wonen en hebben daarbij gekozen voor een bungalow. “In de achtertuin hebben wij een zwembadje, waarin wij onze gezondheid c.q. vitaliteit op peil houden. Daarnaast verricht Dosie veel vrijwilligerswerk. Bijvoorbeeld voor de Voedselbank Waalwijk en Stichting de Strohalm, die zich inzet voor de kinderen van arme gezinnen, en niet te vergeten voor de erg populaire Wollukse Kwis. Haar werk wordt bijzonder gewaardeerd.” Rob van Schaik herinnerende aan onze ontmoeting enkele jaren geleden in de businessruimte van De Graafschap (zie foto), vertelt hij mij dat hij RKC Waalwijk alleen nog maar op afstand volgt. “Niet alleen mijn aanwezigheid bij RKC, maar ook een functie bij de KNVB, welke ik na mijn pensionering vervulde, zijn verleden tijd.”
Terugkomende op de periode Groenlo, weet Rob van Schaik niet genoeg superlatieven aan te dragen om duidelijk te maken hoe mooi die periode voor hem en zijn gezin is geweest. “Wat het werkzame leven betreft, staan mij diverse zaken nog steeds bij, zoals, de gijzelingszaak in Het Heydenrijck, die plaatsvond toen ik nog maar net in Groenlo was, de aanleg van de rondweg N319 en niet te vergeten de ontvangst van de Amerikaanse brouwers door de Grolsch Bierbrouwerij, waarbij ik hen welkom heette en Groenlo a very unique town noemde. De klemtoon werd verkeerd leggende, waardoor ik Groenlo niet tot een unieke stad, maar tot Eunuch stad bombardeerde. Dit tot grote hilariteit van de Amerikanen! Op politiek en bestuurlijk terrein heb ik op een voortreffelijke wijze met diverse personen samengewerkt. Zonder iemand tekort te willen doen, wil ik daarbij één iemand bij naam noemen en dat is Leo Huurneman van Actie-Centrum Groenlo. Een deskundig, integer, voor iedereen klaarstaand bestuurder”, aldus Bourgondiër Rob van Schaik, die het gezelligheidsaspect van het vestingstadje Groenlo roemt. “Daar staat Groenlo om bekend. Neem alleen de beide volksfeesten carnaval en kermis maar als voorbeeld. Dat is ook de reden dat wij nog altijd graag in Groenlo verblijven. Zoals tijdens het evenement De Slag om Grolle. Dan is het voor ons goed vertoeven op Marveld Recreatie. Daarom wil ik bij deze, en dat mede namens Dosie, onder het motto ‘As deus was kas, wat sas dan meer!’ iedereen in Groenlo de groeten doen en dat met de woorden blijf allemaal gezond en graag tot ziens!”
De vrouw van die markante Grollenaar
“Getrouwd zijn met een bekende, in dit geval bijzonder markante Grollenaar heeft voordelen, maar zeker ook nadelen. Wanneer wij samen, hetzij wandelend, hetzij fietsend op stap waren, was de standaard groet richting ons praktisch altijd ‘Hallo die Toon’ en verder niets. Natuurlijk was het niet zo bedoeld, maar alle aandacht ging altijd uit naar hem en dat voelde soms wel of ik er voor anderen niet bij hoorde.” Gezeten in haar riante huisje, met een uitzicht op de Grolse stadsgracht, vertelt Maria Frank-Groot Kormelink over haar leven, over haar gezin en in dit geval over haar op 23 april 2013 overleden echtgenoot Antoon Frank. Dat ik zonder aankondiging bij haar kom binnenvallen om haar op de eerste plaats te feliciteren met haar 89ste verjaardag op 1 oktober jl., is voor Maria geen enkel probleem. “In principe is iedereen hier van harte welkom, want alleen is ook maar alleen.”
Maria werd op 1 oktober 1931 in huize Groot Kormelink in Zwolle geboren in een boerengezin met acht kinderen. Als oudste van de vijf meiden bezocht Maria de basisschool St. Ludgerus in Zwolle. Deze school werd door haar vervroegd verlaten om thuis aan het werk te kunnen om vervolgens als 15-jarige in betrekking te gaan bij de familie Porskamp-Lageschaar. “Maar daarna heb ik dankzij het in Borne volgen van de benodigde opleiding mij in de kraamverzorging kunnen waarmaken en dat in respectievelijk stad Zwolle en Enschede. Een prachtige tijd, waaraan helaas een einde kwam toen ik met Antoon ging trouwen. Van meet af aan hebben wij op deze plek aan de Marhulzenweg gewoond en daar ook een gezin gesticht met onze kinderen Walter, Christine en Ingrid. Zij wonen nu in respectievelijk Hilversum, Groenlo en Lichtenvoorde, waarbij zowel Christine samen met Erwin Reijerink als Ingrid samen met Max Wekking hebben gezorgd voor twee kleinkinderen. Een heerlijke bijkomstigheid is dat zij zo dichtbij wonen.”
Ondanks het hebben van een markante Grollenaar als echtgenoot, kijkt de inmiddels 89-jarige Maria met veel dankbaarheid terug op alle mooie jaren die zij samen hebben meegemaakt. Met name de traditionele Grolse festiviteiten hebben zij samen op alle mogelijke manieren beleefd. Dit had ook mede te maken met het feit dat Antoon dicht betrokken was bij zowel het carnavals- als het kermisfestijn. Zo vormde hij in 1966 samen met adjudant Harry Groot Bruinderink het derde prinsenpaar van CV De Knunnekes en maakte hij daarnaast jaren achtereen deel uit van het Groenlo’s Kermiscomité. “Zelf heb ik mij vele jaren uitgeleefd in de sport”, geeft Maria aan. “Eerst volleybal, waarna ik op 62-jarige leeftijd nog met tennislessen ben begonnen om deze sport, zij het in Beltrum, nog tot mijn 82ste en dat dus 20 jaar tweemaal in de week te beoefenen. Nu beperk ik mij tot de seniorengymnastiek in SCC De Mattelier, dat voorlopig is stopgezet vanwege de coronacrisis. Maar hopelijk hebben wij spoedig weer te maken met betere tijden.”
