Inspiratiepunt
Goh, wat heb ik van de week genoten, beste Grollenaren. Daar kon zelfs corona geen afbreuk aan doen. Dat we nu in Groenlo geen VVV-kantoor meer hebben, maar een ‘Inspiratiepunt’. Hoe kom je d’r op! Er zijn er nu vier, inclusief Groenlo, zo las ik. Ik ben nog uit de tijd dat er gewoon een VVV-kantoor was. Kantoor was eigenlijk geen goede betiteling; het was een ruimte die volgepropt stond met overjarige folders en met sterk gedateerde zwart-wit foto’s waarop een visser aan de Grolse gracht hoopvol en tevens chagrijnig zat te loeren naar de dobber die het verrekte kopje onder te gaan.
En natuurlijk lag er een afdruk van het Grols kanon; nog in de tijd dat we wel wisten dat we een kanon hadden, maar nog niet zo goed wisten waarom. Informatie daarover was schaars, ook al omdat de VVV-representanten in het gebouw dat zelf niet zo goed wisten. Pas veel later kwamen er hier deskundigen die konden vertellen dat het kanon geen geschenk was van Frederik Hendrik, maar door hem gewoon was achtergelaten omdat het ding half kaduuk was. Over gulle gevers gesproken.
De VVV was ook eigenlijk een beetje een instituut. We hadden VVV Groenlo’s Bloei, een naam die soms aanleiding gaf tot wat vraagtekens. Want moest het eigenlijk niet ‘Groenlo bloeit’ zijn (veroorzaakt door kordaat optreden van de VVV) in plaats van het vage Groenlo’s Bloei? Ik heb zelf nog jaren in het bestuur gezeten, maar ik kwam er ook niet uit. We hadden toen al gebrek aan een inspiratiepunt denk ik.
Maar met het Inspiratiepunt heeft de VVV zichzelf verheven. Kijk, de VVV zorgde er tot nu toe voor dat je inspiratie en activiteiten opdeed en uitvoerde door allerlei dingen aan te bieden en te adviseren. Je kon daar en daar naartoe, kijken naar de grachten de wallen en de Grollenaren zelf. Daar schenen mooie exemplaren tussen te zitten. Het inspiratiepunt lag dus buiten het VVV-kantoor, maar nu ligt die dus in het VVV-kantoor. Dat is een enorme omwenteling die jammer genoeg nog niet voldoende aandacht heeft gekregen. Misschien iets voor weer een Achterhoekse prijs?
Zelf had ik dat inspiratiepunt bij de VVV al veel eerder. Ja, hij wel weer natuurlijk. Ja, ik wel, ja, ja. Ik was nog jong toen ik ooit aan zee bij een VVV kwam om wat informatie. Matig geïnteresseerd was ik eigenlijk, maar ja. Toch is effen kieken, precies! Het was daar een informatiepunt, geen inspiratiepunt. Maar ik raakte door wat ik zag wel meteen geïnspireerd. Achter de balie stond ze; ze was beeldschoon en ik vroeg me af hoe het de VVV in godsnaam was gelukt zo’n geslaagd iemand te arrangeren. Een heel goed bestuur zou ik zeggen. Ze vertelde me van alles over de badplaats, maar dat interesseerde me niet; ik keek wel (naar haar) maar ik luisterde niet. Ik zocht wanhopig contact, maar het was niet wederzijds. Ik kreeg honderden folders mee en haalde er daarna nogmaals honderden, steeds opnieuw in een uiterste poging het tij nog te keren. Alles mislukte binnen.
Zelden heb ik zoveel inspiratie en gedachten gekregen als bij die schoonheid achter de balie. Ik bleef maar zinloze folders halen en vragen stellen, maar de belangstelling was volstrekt eenzijdig. In mijn hart begreep ik dat ik bezig was met een kansloze missie, die jongen uit de Achterhoek kwam bij haar niet verder dan de folders.
Veel later las ik in een verslag over die badplaats waar de schoonheid zetelde. Het afgelopen jaar was er een enorme toename geweest van het aantal uitgegeven folders.
Dat inspiratiepunt ben ik nooit meer vergeten.
Torenwachter