Jan & Dini Waalders-te Walvaart. Foto: Theo Huijskes
Hoe gaat het met u?
Deze week Jan (91) & Dini (87) Waalders-te Walvaart en Hermien Kuipers-Oosterholt (81)
Door Theo Huijskes
GROENLO - Hoe komen velen onder ons in de huidige coronatijd de dagen door? Kortom, hoe gaat het met hen? Correspondent Theo Huijskes sprak met een aantal in of niet meer in Groenlo woonachtige stadsgenoten.
‘Groenlo is meer dan een mooie plaats om te wonen!’
Zichtbaar verrast zijn Jan en Dini Waalders-te Walvaart wanneer ik het echtpaar zonder vooraankondiging bezoek en hen uitnodig voor deze wekelijkse rubriek. Maar al snel maken de sporen van verontwaardiging plaats voor gepaste trots en ontwikkelt zich een gesprek, dat ondanks onze eerste kennismaking als bijzonder vertrouwd mag worden aangemerkt.
Is Jan in 1929 in Winterswijk, in een gezin met zeven kinderen geboren, de geboorte van Dini in 1933 vond eveneens in een gezin met zeven kinderen plaats, maar dat in Meddo. “Wij zijn in 1957 getrouwd en dus al 63 jaar”, geeft een glunderende Jan aan. “Vanwege mijn werk bij de PTT hebben wij de eerste zes jaar van ons huwelijk boven het postkantoor op de Markt in Groenlo gewoond. Vervolgens zijn wij in 1963 verhuisd naar de samen met de familie Groot Zevert-Platter gebouwde nieuwbouwwoningen aan de Lichtenvoordseweg.” Aangevuld door Dini met de mededeling dat de eerste drie kinderen (Astrid, Els en Ingrid) zijn geboren op de Markt en de overige drie kinderen (Emiel, Paul en Margriet) aan de Lichtenvoordseweg. “De onderlinge band met onze kinderen (de oudste is inmiddels al 62 en de jongste 51) en hun partners is meer dan geweldig. Alleen is het voor ons jammer dat ze allemaal op grote afstand van Groenlo wonen. De in dit verband dichtst in de buurt liggende plaats is Deventer. Zeker jammer, omdat wij ook zes prachtige kleinkinderen hebben en zelfs al één achterkleinkind van vier maanden jong.”
Is Dini bij velen binnen de familie en daarbuiten populair vanwege de zelfgebakken, overheerlijke cake en appeltaart, Jan staat erom bekend dat hij -zo ook tijdens ons gesprek- graag netjes gekleed gaat en dat altijd met een gestreken overhemd en een juist geknoopte stropdas. Zo komt het zelfs voor dat wanneer hij aan het tuinieren is, de stropdas niet ontbreekt. “Mogelijk dat een en ander te maken heeft met mijn werk bij de PTT Posterijen, Telegrafie en Telefonie. In een boeiende functie bij de technische dienst, ben ik met veel plezier werkzaam geweest vanaf mijn zestiende tot mijn 58ste jaar, in totaal 41 dienstjaren. Eerst twee jaar in Winterswijk en vervolgens 39 jaar in Groenlo met werkzaamheden ten behoeve van het rayon Enschede en het rayon Hengelo Ov.” Na al die jaren wonen en werken zijn beide echtelieden erg gelukkig in Groenlo. “Groenlo is meer dan een mooie plaats om te wonen. Velen in dit stadje zullen ons mogelijk niet kennen, maar dat heeft te maken met het feit dat wij nooit inwoners zijn geweest, die zich binnen allerlei verenigingen en organisaties hebben begeven. Maar het is hier goed vertoeven en dat dicht bij het centrum met uitzicht op de stadsgracht. Veel hebben wij te danken aan onze buren Joep Groot Zevert en Lini Groot Zevert-Platter, die beiden begin november, en dat bijna tegelijkertijd, op 86-jarige leeftijd zijn overleden. Zij en hun gezin hebben 57 jaar achtereen veel voor ons betekend. Wij hebben hier samen gebouwd en waren er vervolgens altijd voor elkaar. Wij missen beiden enorm en zijn hen veel dank verschuldigd!”
Wat hobby’s en vrijwilligerswerk betreft, staan bij beiden het gezin en de familie op de eerste plaats. Daarnaast beschouwt Dini zichzelf als iemand, die zich graag bezighoudt met alles wat zich binnenshuis afspeelt. Jan mag naast het gegeven dat hij ondanks zijn hoge leeftijd nog steeds autorijdt, graag tuinieren en fotograferen. Verder is hij vele jaren vrijwilliger geweest ten behoeve van de RK Calixtusbasiliek. Zo heeft hij zich meer dan 25 jaar ingezet voor de jaarlijkse Kerkbalans en heeft hij zich verdienstelijk gemaakt voor de toentertijd bewerkstellige aankoop van het bekende Adema-orgel en de plaatsing daarvan achter in de kerk. “Maar gezien mijn leeftijd, laat ik dit soort werkzaamheden nu graag over aan anderen!”
Hermien van den Gleunigen an de Peerdekoele in Grolle
Zij staat in Groenlo bekend als een vrolijke en als het kan zingende vrouw. Als een rasechte geboren en getogen ‘Grolse deerne’ wist zij het zelfs klaar te spelen om in de befaamde ‘Nölletonne’ tijdens de bekende buutavonden van het Groenlose carnaval haar zangkunsten te tonen. Ook op een totaal ander podium wist zij haar zangkunsten ten toon te spreiden. En dat was gedurende een periode van 37 jaar als lid van het zangkoor van de RK Calixtusbasiliek. Verder was zij op de planken en dat bij de voormalige toneelvereniging De Grolsche Optimisten geen onbekende. Hoe gaat het met Hermien Kuipers-Oosterholt, geboren op 22 augustus 1939 aan de Marhulzenweg in Groenlo?
“De noodzakelijke aanwezigheid van een rollator, een traplift en andere hulpmiddelen, zegt genoeg. Geestelijk gezien heb ik geen klagen, maar fysiek kan het geen pochen lijden”, reageert de in een gezin met zes kinderen geboren Hermien. "De naam ‘Gleunigen’ viel vroeger mijn opa ten deel, omdat hij iemand was die schijnbaar nogal gauw was aangebrand. Peerdekoele schijnt van doen te hebben met een kasteel, dat in het verleden op de plek heeft gestaan waar nu de Marhulzenweg ligt. Nabij dat kasteel werden in vroegere jaren paarden begraven, zoals ons dat altijd is voorgehouden.” Wanneer Hermien over vroeger praat, gaat het vooral over haar moeder. “Zij, Betsie geheten, was voor ons kinderen de allerliefst denkbare moeder. Ook mijn vader, Herman geheten, was een voorbeeld gezinshoofd. Bovendien een verenigingsman. Dit alleen al gelet op het feit dat hij maar liefst bijna 40 jaar voorzitter is geweest van de Groenlose Hengelsportvereniging. Overigens heeft ook mijn broer Herman lange tijd die functie bekleed.”
Hermien Kuipers-Oosterholt, nu 81 jaar oud, heeft in haar werkzame leven met tal van functies, zoals bij Sturka, Heijmans ‘Casa Cara’ en kruidenierszaak Zijlstra, maar één grote liefde gekend en dat is Bernard Kuipers, geboren in september 1922 en overleden in 2002 op bijna 80-jarige leeftijd. “Bernard heb ik leren kennen tijdens een dansavond bij De Pelikaan in de Nieuwestraat. Hij was weliswaar 17 jaar ouder dan ik, maar dat interesseerde mij niet. Het was een ontzettend knappe man en dat telde voor mij. In 1965 zijn wij getrouwd en toen direct gaan wonen in deze nieuwbouwwoning aan de Vicariestraat. Samen hebben wij drie kinderen op de wereld gezet, te weten Marc, Anne-Marie en Barbara. Wonen Marc en Anne-Marie dichtbij in respectievelijk Meddo en Groenlo, Barbara woont in Giesbeek. Zij hebben ervoor gezorgd dat ik in totaal tien kleinkinderen heb, waarvan er één zeer jong is overleden. Met elkaar hebben wij een goede band en zijn wij er altijd voor elkaar. Zeker nu ik in dit stadium van het leven hun hulp zo hard nodig heb, zijn zij er te allen tijde voor mij. Met name dit laatste geeft mij een goed, voldaan gevoel.”
Terugkomende op echtgenoot Bernard, een begenadigd voetballer, die in het verleden meer dan 500 wedstrijden in Grol 1 heeft gespeeld, kan Hermien de ene na de andere kostelijke anekdote vertellen. Zoals over hun huwelijksvoltrekking, die niet in hun geboorte- en woonplaats Groenlo plaatsvond, maar in een klooster in Glanerbrug en waarvoor de trouwjapon en het trouwpak werden geleend van vrienden, over een uitvoerige fotoreportage van het huwelijk, waarvan bij nader inzien geen enkele foto was gelukt en ga zo maar door. “Maar voor mij blijft het dé man van en uit mijn leven!”
