‘Grootgrutter Zijlstra heeft ons in Groenlo doen belanden!’
Voor de rubriek ‘Hoe gaat het met u?’ is correspondent Theo Huijskes deze week te gast bij het Rudi Grothe en zijn vrouw Tonny, respectievelijk 84 en 83 jaar en woonachtig aan de Matthijs van Dulkenstraat in Groenlo.
GROENLO - Het was op 1 januari jongstleden exact 65 jaar geleden dat hij zijn vrouw Tonny (Stevering, geboren op 14 juli 1937 in Beltrum) voor het eerst ontmoette. Nu hoopt hij ondanks de huidige coronacrisis op 1 maart aanstaande samen met dezelfde Tonny hun 60-jarig huwelijksfeest te kunnen vieren, kijkt hij ernaar uit om op 27 april van dit jaar aandacht te mogen schenken aan zijn 85ste verjaardag en last but not least is het dit jaar een kwart eeuw geleden dat hij zijn lange, arbeidzame leven heeft afgesloten om van een verdiend pensioen te kunnen genieten. Wij hebben het hier over Rudi Grothe, geboren in Lichtenvoorde en sinds de beginjaren zestig van de vorige eeuw woonachtig in Groenlo. Lijkt mijn onaangekondigde bezoek door echtgenote Tonny te worden ervaren als een overval, partner Rudi blijft de rust zelve en is zichtbaar blij verrast met de komst van uw correspondent.
‘Dat ik Duitse ouders had, heeft mij lang achtervolgd!’
Duikende in het verleden, kan en wil Rudi Grothe er niet omheen dat hij in zijn jeugd veel last heeft gehad van het feit dat zijn ouders geboren Duitsers waren. “Last is eigenlijk niet het juiste woord. Wanneer ik eerlijk ben, moet ik het hebben over pijn. Mijn ouders zijn mede vanwege het werk van mijn vader reeds in 1924 in Nederland komen wonen en mede daardoor op jonge leeftijd in het huwelijk getreden. Het werk heeft mijn vader niet alleen in Lichtenvoorde, en dat ten behoeve van Schoenfabriek H.B. Sterenborg, maar ook in steden als Den Haag en Den Bosch verricht. Dat het zijn van geboren Duitsers zich vaak in negatieve, met name mensonterende zin liet gelden, was vooral aan de orde tijdens en enkele jaren na de Tweede Wereldoorlog. Werden wij als kinderen in de oorlogsperiode her en der in tal van verschillende gezinnen en dat tevens op de meest krakkemikkige en armlastige manieren ondergebracht, direct na de oorlog en dat gedurende een tweetal jaren moest mijn vader als krijgsgevangene door het leven gaan om vervolgens pas op 2 juni 1947 door het in het Kantongerecht van Groenlo gevestigde tribunaal te worden vrijgesproken.” Aldus Rudi, die in navolging van het vorenstaande de meest pijnlijke herinneringen bewaart aan zijn hbs-periode in Groenlo. “Moest ik het basisonderwijs al volgen op verschillende scholen in onder andere Winterswijk, Lievelde en Harreveld, de meest pijnlijke ervaringen heb ik opgedaan op de RK HBS, voorloper van de huidige Scholengemeenschap Marianum. Onder het regime van destijds van de Paters Maristen werd ik daar letterlijk en figuurlijk weggepest en dat alleen vanwege het feit dat mijn ouders geboren Duitsers waren.”
‘Zijlstra in Groenlo was het begin van een gelukkig leven!’
De vervelende hbs-ervaring had tot gevolg dat Rudi reeds op 14-jarige leeftijd in het arbeidsproces rolde van het brood- en banketbakkerswezen. “Met een onderbreking in verband met de uitoefening van de militaire dienstplicht, heb ik bij tal van bekende bakkers in de gehele regio gewerkt en dat in onder andere Lievelde, Winterswijk en Beltrum. Toen grootgrutter Zijlstra in Groenlo, destijds gevestigd in de Goudsmitstraat, in 1960 een vacature had voor reserve-chef, zoals dat toen heette, heb ik gesolliciteerd en werd ik aangenomen. Nog geen jaar later zijn wij getrouwd en zijn wij in het pand naast de winkel gaan wonen, van waaruit wij in een later stadium zijn verhuisd naar ons huidige adres. Na Zijlstra en een vierjarige periode bij De Gruyter in Doetinchem, heb ik vanaf 1970 en dat gedurende een periode van 25 jaar gewerkt op de afdeling expeditie van Exportslachterij Vos in Lievelde. In die tijd een bijzonder voortvarend bedrijf, dat grote bekendheid genoot. Ik kan mij nog herinneren dat bij mijn binnenkomst er achthonderd varkens per week geslacht werden en dat er dat bij mijn weggaan zestienduizend per week waren om nog maar niet te spreken over de aantallen in de jaren daarna.”
'Dat ik van
de hbs ben
weggepest
omdat mijn
ouders
geboren
Duitsers
waren, is
een van
mijn
pijnlijkste
ervaringen'
‘Sporten stond en staat nog steeds centraal in ons leven!’
Wanneer Rudi en Tonny zich opmaken voor de ten behoeve van deze rubriek te maken foto, willen ze nog wel graag kwijt dat ze trots zijn op hun drie zonen (Edwin, Michel en Richard) met aanhang, een zestal kleinkinderen en niet vergeten drie achterkleinkinderen, te weten de prachtige kids van kleindochter Chantal. “Na een ingrijpende ziekte, hierbij in het bijzonder wijzende naar de in Lent bij Nijmegen woonachtige zoon Michel, alsmede andere minder plezierige omstandigheden, gaat het momenteel met ons allen in alle opzichten weer bijzonder goed. Wij genieten van het leven en dat zoveel mogelijk in de buitenlucht”, aldus het echtpaar Grothe, waarbij het actief sporten altijd centraal heeft gestaan. “Als actief voetballer, ik was zowel rechts- als linksbenig, ben ik bij Erix Lievelde begonnen om daarna de overstap naar Vios Beltrum te maken”, vertelt Rudi. “Later heb ik gekozen voor de handbalsport en ben daarin actief geweest als speler, trainer, scheidsrechter en bestuurslid (penningmeester) bij HV Grol.” Aangevuld door echtgenote Tonny met de opmerking dat ook zij actief heeft gevoetbald en gehandbald en met Rudi ook nog een leidersduo heeft gevormd bij de Groenlose handbalclub. “Op dit moment beperken wij ons voornamelijk tot wandelen.”