'Het leven is veel te mooi om niet geleefd te worden!'

24 maart 2021, 17:09

Voor de rubriek ‘Hoe gaat het met u?’ is correspondent Theo Huijskes deze week op bezoek bij Bennie en Marietje Meekes-Gelinck. Het echtpaar woont in Zwolle en is inmiddels ruim 60 jaar getrouwd.

ZWOLLE - De voor deze rubriek gemaakte afspraak met het echtpaar Bennie en Marietje Meeskes-Gelinck mag, en dat zeker achteraf gezien, worden aangemerkt als een ontmoeting om in te lijsten. Een bijzonder samenzijn met twee vitale, tevens bijzonder goedgemutste mensen, die ondanks hun leeftijd van 86 en 84 jaar nog steeds midden in het leven staan.

In dit geval zijn er diverse aanvullende aspecten aan te dragen, die dit echtpaar bijzonder maken. Zo is Bennie geboren in een gezin met twaalf kinderen, van wie het verschil in leeftijd tussen de oudste en de jongste telg maar liefst twintig jaar bedraagt en was Marietje daarentegen enigst kind in huize Gelinck, dat zeker ten tijde van haar geboortejaar 1936 in een boerengezin als bijzonder uniek mag worden aangemerkt. Bovendien is Marietje niet alleen op het adres Boerijendijk 3 in Zwolle geboren, maar daar ook opgegroeid, getrouwd, heeft daar drie kinderen gebaard en woont zij daar vandaag de dag nog steeds met haar Bennie. Wat het echtpaar tenslotte nog bijzonder maakt, is dat beiden naast een druk gezins- en bijzonder arbeidzaam leven ook te allen tijde de ruimte hebben kunnen vrijmaken om zich via het doen van vrijwilligerswerk in te kunnen zetten voor de gemeenschap en dit laatste in de breedste zin van het woord. De meest tot de verbeelding sprekende illustratie van het een en ander is dan ook een Koninklijke Onderscheiding in de Orde van Oranje-Nassau, die beiden hebben ontvangen, te weten Bennie in de destijds nog zelfstandige gemeente Eibergen en Marietje in de destijds eveneens nog zelfstandige gemeente Groenlo.

Ondanks corona bezoek van de burgemeester
Aan de gezellige keukentafel onder het genot van een kop koffie wordt vanzelfsprekend ook de nodige aandacht besteed aan de coronacrisis, ook al is dit alleen maar vanwege het feit dat beide 80-plussers reeds de twee COVID-19-vaccins hebben gehad. “Wij voelen er ons erg goed bij. Neemt niet weg dat wij vorig jaar vanwege de coronacrisis ons 60-jarig huwelijksfeest niet hebben kunnen vieren”, aldus het diamanten echtpaar. “Op 14 mei 2020 waren wij zestig jaar met elkaar in de echt verbonden en het was daarbij onze bedoeling om er een mooi feest van te maken met onze drie kinderen (Rob, Inge en Ellis, ThH) met aanhang, onze vijf kleinkinderen, alsmede familieleden, vrienden en bekenden. Maar helaas, het bleef beperkt tot de onthulling van een grote foto van drie bij twee meter op de gevel van ons huis door de kinderen en kleinkinderen. En wat ons helemaal verraste, was het plotselinge bezoek enkele weken later van onze burgemeester mevrouw Annette Bronsvoort. Een fantastisch gebaar van een lieve vrouw. Wij waren in die mate verrast dat wij, inclusief onze hiernaast wonende en dus aanwezige zoon Rob, helemaal vergaten om enkele foto’s te maken van dit toch wel bijzonder spontane bezoek.”

Meer dan 50 jaar een gepassioneerd vrijwilligster
Wanneer naast op de eerste plaats haar gezin één ding in het leven van Marietje Meekes altijd centraal heeft gestaan, dan is het wel haar vrijwilligerswerk. Het was namelijk reeds in 1954 dat zij op de nog jeugdige leeftijd van 17 jaar hiermee een start maakte. Achteraf gezien een soort van levenshobby, waarin zij meer dan een halve eeuw haar hele ziel en zaligheid heeft geïnvesteerd. “Terugkijkende, kan ik alleen maar zeggen dat het een prachtige tijd was, die ik voor geen goud heb willen missen. Het heeft gezorgd voor een bijzonder waardevolle invulling, tevens verrijking van mijn leven. Mede daarom blijf ik het ongekend belangrijk vinden dat jongeren reeds in een vroeg stadium dit werk oppakken.”

Het vrijwilligerswerk van Marietje Meekes kende een start bij Scouting Groenlo. “Het gevolg daarvan was dat ik samen met een aantal dames de Groenlose gidsengroep heb opgericht. Na een periode waarin onze kinderen werden geboren, werd ik in 1969 ondersteund door een tiental benodigde handtekeningen gebombardeerd tot kandidaat-kerkmeester ten behoeve van de RK Parochie St. Calixtus in Groenlo. Als eerste vrouw in een mannengezelschap heb ik 15 jaar zitting gehad in het kerk- en later parochiebestuur met daarnaast het zijn van lid van de Diocesane Pastorale Raad Utrecht. Deze functies gingen gepaard met een scala aan hand- en spandiensten op tal van terreinen.

Vluchtelingenwerk geeft mij veel voldoening
Marietje Meekes-Gelinck was destijds ook betrokken bij de oprichting van de Stichting Stuurgroep Groenlo. Een instelling voor sociaal en cultureel werk, waar zij na de oprichting gedurende de eerste 15 jaar actief deel van uitmaakte. “Wat mij uit die tijd nog altijd bijblijft, is de organisatie van de populaire jeugdvakantieweek. De Stuurgroep beleefde toentertijd, dankzij een bolwerk van circa 100 vrijwilligers, hoogtij-jaren. Met mijn onder andere bij de Stuurgroep opgedane ervaringen, heb ik mij vervolgens gedurende circa 10 jaar kunnen inzetten voor Vluchtelingenwerk Groenlo. De opvang en de begeleiding van pas gearriveerde vluchtelingen heeft mij altijd aangetrokken en geeft mij tot op de dag van vandaag onvoorstelbaar veel voldoening.”

'In ons gezin
heeft het
vrijwilligerswerk altijd
centraal
gestaan'

Echtgenoot Bennie Meekes knikt instemmend. "In ons gezin heeft het vrijwilligerswerk altijd centraal gestaan. Naast het runnen van een eigen agrarisch bedrijf ben ik jaren achtereen voorzitter geweest van de Landinrichtingscommissie Hupsel-Zwolle. En zonder op alle details in te gaan, kan ik stellen dat een belangrijke aangelegenheid als ruilverkaveling een zaak is van de lange adem. Daarbij komt het nodige om de hoek kijken. Ik heb dat werk circa 20 jaar mogen doen, maar het waren naast mooie ook zware jaren.”

Bennie en Marietje kijken elkaar aan om vervolgens tot uiting te laten komen dat in het leven eigenlijk maar één ding belangrijk is en dat is gezondheid. En daarom blijven wij vasthouden aan het gezegde: Het leven is veel te mooi om niet geleefd te worden!”