There is a crack in everything….
Ieder klimt zo op een eigen manier uit het coronadal.
De een voorzichtig, met toch nog met mondkapje op in de supermarkt. De ander uitbundig, voluit het feest van de vrijheid tegemoet.
Elk gemotiveerd vanuit een eigen angst en verlangen. De één is bang om tóch nog ziek te worden van het virus. De ander om bij nóg langer wachten ziek te worden van eenzaamheid.
De een heftiger dan de ander, maar elk van ons heeft op de een of andere manier onder corona geleden. Het was stil (en soms stressvol) in de huizen. En met de avondklok zelfs stil op straat….
Wie had ooit gedacht dat in onze moderne tijd ons zoiets zou overkomen. Pijnlijk zijn we even “stilgezet“ en hebben sterk onze menselijke kwetsbaarheid gevoeld. Het liefst willen we deze periode zo snel mogelijk vergeten om weer gauw terug te zijn in het “oude, -vertrouwde- normaal”.
Maar, kan die gedeelde “kwetsbaarheids-ervaring“ ons juist niet verrijken en verbinden? Zou het niet mooi zijn die mee te nemen naar een “nieuw normaal”?.
Leonard Cohen zong hierover een prachtig liedje| “There is a crack in everything, that’s how the light gets in” (In alles zit een barst, zo komt het licht naar binnen)
Het sluit aan bij een oud verhaal. Een man verloor zijn been en raakte moedeloos en verbitterd. Hij trok zich terug in de stilte van een klooster, waar hij tekeningen maakte van gebarsten vazen Ze weerspiegelden zijn boosheid op het leven en zijn eigen gebrokenheid, kwetsbaarheid. In de loop van de tijd vond hij innerlijke rust.
Toch bleef hij kapotte vazen tekenen. Zijn leermeester vroeg hem: Waarom teken je de vazen nog steeds met barsten? Voel je je nog niet geheeld? De man antwoordde: Jawel, en datzelfde geldt voor de vazen. Maar: via de scheur komt het licht binnen!
Corona bracht een nare barst in ons leven. Een barst van veel gemis. Maar ook een barst die veel licht door liet.
Van inzichten die rijpten, van verdieping van contacten soms uit onverwachte hoek.
Van opnieuw ontdekken van de natuur en groeiende bereidheid ons in te zetten voor duurzaam omgaan met de aarde, met elkaar.
Corona heeft ons (hopelijk) weer dichter bij de kern van het leven gebracht, bij de Bron waaruit ons leven stroomt, daar waar het licht vandaan komt. (That’s where the light streams out…).
Alle moeite waard dus om ook na Corona dicht bij alle kwetsbaarheid te blijven, want juist daar is het Licht, de Liefde en het Leven te vinden!
Ds. Eveline Struijk-Boers