Frans Lageschaar staand te midden van zijn kinderen, kleinkinderen en buren. Foto: Theo Huijskes
Frans Lageschaar staand te midden van zijn kinderen, kleinkinderen en buren. Foto: Theo Huijskes

Volop waardering voor kerkvrijwilliger Frans Lageschaar

Algemeen

Verrassend huldebetoon in het bijzijn van hele familie

Door Theo Huijskes

GROENLO - Het betreft in de onderhavige situatie een niet alledaagse samenloop van omstandigheden, maar deze keer wel eentje met een bijzonder verrassende, tevens plezierige strekking. Het draait om Grollenaar Frans Lageschaar, geboren op 14 maart 1932 en derhalve bezig aan zijn 90ste levensjaar. Terwijl de deze week aan Lageschaar gewijde rubriek ‘Hoe gaat het met u?’ reeds in het systeem van deze krant was vastgelegd, mocht uw verslaggever afgelopen zondagmiddag plotseling getuige zijn van een georganiseerd huldebetoon voor dezelfde Lageschaar. Dit als gevolg van het feit dat hij na circa 35 jaar min of meer afscheid neemt als vrijwilliger/torengids van de RK Calixtusbasiliek in Groenlo. Niets vermoedende wat er speelde, was dezelfde Lageschaar naar de achterzaal van de Grolse kerk gelokt, alwaar een groot gedeelte van zijn eigen familie, alsmede enkele buren met kinderen aanwezig waren voor een beklimming van de toren onder zijn leiding.

Tal van bouwkundige werkzaamheden verricht
Bijna sprakeloos bij het zien van de familieleden en buren om zich heen, nam Frans Lageschaar plaats aan de (vergader)tafel voor het gezamenlijk nuttigen van koffie met taart. Tijdens deze verrassende bijenkomst was het Jan Offenberg als woordvoerder van de commissie torenbeklimming en kerkrondleiding, die de scheidende vrijwilliger roemde vanwege zijn tomeloze inzet voor de kerk in het algemeen en het onderdeel beklimmen van de toren in het bijzonder. Offenberg wees er daarbij op dat Lageschaar reeds vanaf het begin betrokken is, en dat is inmiddels ruim 35 jaar geleden, dat pastor Theo Escher het initiatief nam om voor toeristen en andere belangstellenden niet alleen kerkrondleidingen te organiseren, maar om mensen ook onder begeleiding van vrijwillige gidsen de 75 meter hoge kerktoren te laten beklimmen.

“Dat een en ander door de jaren heen een groot succes is geworden, is mede te danken aan jouw inzet en betrokkenheid”, aldus Offenberg richting klusser en gids Lageschaar. “Hierbij mag niet alleen het begeleiden van groepen belangstellenden gememoreerd worden, maar moet ook het accent worden gelegd op het vele bouwkundige werk dat je hier verricht hebt. Ik hoef daarbij alleen nog maar te wijzen op de vele trappen in de toren die door jou gerestaureerd zijn. En niet te vergeten het maken van de kasten ten behoeve van de uurwerken, alsmede de vele bouwkundige werkzaamheden, door jou verricht aan de torentrans.”

Torengids zijn gaf jou veel voldoening
“Maar wanneer je als gids de toren mocht beklimmen, was er telkenmale sprake van een big smile op jouw gezicht”, aldus Offenberg. “Niet alleen jouw uitleg en toelichting van en op alle vertrekken in de toren en in het bijzonder van en op alle aanwezige apparatuur, maar in het bijzonder de door jou daaromheen vertelde verhalen waren altijd heel bijzonder. Het zijn van torengids gaf jou veel voldoening. Wij hebben een poging gedaan om te achterhalen hoeveel belangstellenden jij naar boven en vervolgens weer naar beneden hebt begeleid, maar dat zijn er een ontelbaar aantal. Om het nog maar niet te hebben over het aantal keren dat jij de trappen in de toren op en af bent gegaan. Voor al dat werk willen wij als totale kerkgemeenschap onze grote waardering uitspreken.”

Aldus Offenberg, die Lageschaar vervolgens uitnodigde om als gids een torenbeklimming te begeleiden voor zijn eigen kinderen en kleinkinderen, waarmee tevens een wens van de afscheidnemende vrijwilliger in vervulling ging. Een zo achteraf bleek succesvolle traktatie, die werd afgesloten met het nuttigen van een heerlijk drankje.