Kracht van samen
Vijftien gewone Nederlanders worden in Kamp van Koningsbrugge op de proef gesteld wanneer zij tot het uiterste gedreven worden tijdens een experiment. Ze hebben zich opgegeven om deel te nemen aan een van de zwaarste opleidingen van Nederland: de opleiding van de Special Forces.
Ik zag een groep überfitte twintigers met een fanatieke fitnessachtergrond, waarvan ik me afvroeg of ik ze wel tot de ‘gewone Nederlanders’ zou categoriseren (in dat geval ben ik dat zeker niet, met mijn leeftijd en lichaam). De deelnemers komen aan bij een grot, zichtbaar vermoeid na een intensieve conditietraining. Gewapend met een mitrailleur en met een gasmasker op gingen ze de grot in en moesten ‘vijanden’ (rode ballonnen) doden in de dichte mist (het gas). Direct daarna werden ze midden in de nacht vervoerd naar zogenaamd vijandelijk gebied. Met volle bepakking bleken ze te moeten marcheren, in de vrieskou, niet wetend hoe lang (dat bleek zo’n vier uur te zijn, onafgebroken). Daarna volgde een soort apenkooi-renbaan waarna ze in een split second moesten kiezen wie een gevaar was en wie niet.
Tijdens de nachtelijke mars zat Robin er totaal doorheen. Hij kreeg pijn in alle spieren, zijn voeten wilden niet meer en hij liet de tranen de volle loop. Robin was stuk. Zijn teamgenoten praatten op hem in. “Kom op, nog eventjes” en “Niet denken aan je pijn, we gaan er samen voor”. Maar Robin zat zichtbaar op het randje van neerploffen in het gras en afhaken. De zon komt op en Robin loopt nog steeds, op de been gehouden door zijn team, vastklampend aan de backpack van de rekruut voor hem. De laatste kilometer moet er ook nog eens hard worden gelopen! De fitste pakt de rugzak van Robin over en loopt met dubbele bepakking om ervoor te zorgen dat zijn teammaatje de finishlijn haalt. En het lukt!
Niet alleen een sterk staaltje doorzettingsvermogen, maar nog meer de onmetelijke kracht van samen!
Binnenkort begint de vastentijd, de 40 dagen voor Pasen. Het moment om uitdagingen aan te gaan om je te bezinnen en dingen die in je leven gewoon zijn geworden, te laten. Ik zou zeggen: ga die uitdaging aan van 2 maart tot Pasen, het verrijkt je! Maar ik moedig je graag aan het te delen met anderen, want uitdagingen hebben nu eenmaal in zich dat het knap moeilijk kan zijn onderweg. Jezus liep de weg best vaak alleen, maar had ook zijn vrienden enorm hard nodig toen het erop aan kwam, ook juist in die tijd voor Pasen.
Samen kom je verder, ook al blijft jouw uitdaging die van jou persoonlijk.
Doe het! Zet ‘m op! Je bent niet alleen.