Muziek

Eindelijk zijn we dan weer bijna aangeland bij het Dweilorkestenfestijn op Hemelvaartsdag, beste Grollenaren. Ik zit me daar al tijden op te verheugen en daar is natuurlijk een goede reden voor. Precies! Ik word namelijk zo moe van al die vreselijke muziekdeskundigen, van die klassieke muziekexperts die je aankijken met een meer dan deskundig smoelwerk en een air waarbij ik automatisch alle stekels ga opzetten. In onze familie tekent zich wat dat betreft duidelijk een tweestromenland af. Wij hebben de gewone muziekjongens die vrolijk meezingen en meefluiten bij populaire deuntjes en daar ben ik een goede representant van zal ik maar zeggen. Maar je hebt in onze familie ook een stroming die dat allemaal voor veel te simpel houdt, voor te weinig inhoud en die de deun ‘en datte we toffe jongens zijn dat willen we weten’ al lang geleden en mijlenver achter zich heeft gelaten.

Het is ook het familie-smaldeel dat zich steeds buigt over de klassieke radiozenders en natuurlijk ook over de klassieke teevee-zenders. Staan die programma’s aan dan mag ik me slechts op kousenvoeten en licht schuifelend door de kamer bewegen, want er zou eens een toon niet te horen zijn; dan is de toon gezet! Ik word gek van alle Straussen, Vivaldis, Beethovens, Bachen en Brahmen of heet die man Brahms? Toegegeven: er zitten soms wonderschone melodieën bij die me uitnodigen om mee te zingen. Dat doe ik dan ook, maar dan slaat de tent op tilt. Jij kunt helemaal niet zingen roepen ze dan. Dat is ook weer zo’n vreemde manier van denken. Zingen is toch in de basis gewoon een vorm van een menselijke gemoedsuiting en iedereen zingt op zijn eigen wijze.

Heel vroeger moeten mensen gewoon hebben gezongen toen ze op het land aan het aardappelrooien waren of zo. Ieder zong vrolijk zijn eigen lied totdat er ineens een deskundige kwam die meende wat valse noten te horen en vervolgens was het maar een kleine stap naar een koortje met een geïrriteerde dirigent ervoor. Ik vind het allemaal prima wat mensen luisteren en welke muziek ze kiezen, maar dat er in Hilversum (daar wordt dat toch allemaal geregeld?) een programma ‘Podium klassiek’ op zondagavond op NPO2 wordt uitgezonden van 18.20 uur tot 19.25 uur is gewoonweg onverteerbaar. Dat is voor een gedeelte in de primetime van het voetbal waar op zondag direct om 19.00 uur juist altijd de belangrijkste samenvatting van de eredivisiewedstrijden wordt uitgezonden.

Volledig onverteerbaar en hoe vaak ik me geërgerd heb om juist op dat moment overklast te worden door klassieke muziek met een woud aan deskundigen, terwijl tegelijkertijd op NPO1 de ballen in het doel vliegen. Ik weet wel dat je meerdere teeveetoestellen kunt aanschaffen en op tablets en zo kunt loeren, maar dat is toch gewoon kruimelwerk in achterafhokken.

Dan zou je zo graag de goals van je favoriete clubs in beeld zien, maar in plaats daarvan moet je kijken en luisteren naar een meer dan getalenteerd violist met een gouden toekomst die een wereldnummer speelt waar je nog nooit van gehoord hebt. Maar nu gloort even het Dweilorkestenfestijn. Je hebt geloof ik twee categorieën, de wedstrijdklasse en de leutklasse, maar voor mij is het allemaal leutklasse.

Je wordt op donderdagmorgen wakker en gelijk dringen de eerste vrolijke tonen van een saxofoon al door, een klarinet, drumtoestellen enzovoort. En allemaal bekende melodieën zeg; je kunt ze zo probleemloos meezingen en je hoeft ook geen ingewikkelde vragen te beantwoorden over wie de componist is, uit wel tijdsbeeld het stuk stamt; nee gewoon lekker meezingen zonder aangekeken te worden over mogelijke valse tonen.

Vermaak oe!

Torenwachter