Tradwife

Hebben jullie ook zo’n zin in Koningsdag, lieve Grollenaren? Ik kijk met name uit naar de kleedjesmarkt. Dit jaar heb ik extra centen opzij gelegd want ik heb nogal wat boodschappen op mijn lijstje staan. Strakke rokjes, jarretels, stilettohakjes, en verder een plumeau, poetsdoeken, boenwas en een sexy gebloemd schortje. Ik heb namelijk een belangrijk besluit genomen: ik word een tradwife! Daar staan jullie van te kijken zeker he? Nou, ik las erover en ik was onmiddellijk om. Zal ik even citeren?

‘Een leven als huisvrouw in dienst van haar man, de kostwinner. Dat is de droom die ‘traditional wives’ etaleren op sociale media. Het begon in de Verenigde Staten maar het sijpelt door naar ons. Aanhangers verwerpen het idee van de vrijgevochten vrouw, en verheerlijken de traditionele rolverdeling.’

Geweldig he?

In een video op instagram legt traditionele huisvrouw Estee Williams uit: “Leer koken, poetsen en hosten. Zorg dat je er goed uitziet. Mannen zijn visueel ingesteld en het is mooi om dat te omarmen als echtgenote.” Nou, ik heb haar even gegoogled en ze omarmt het, kan ik je wel vertellen. Alle visueel ingestelde wezens van de aardbol komen bij haar aan hun -zeg maar- trekken. Een poppengezichtje met blozende wangetjes, gezellige blonde krullen, een zoenmondje, cup driedubbel D en een decolleté van formaatje tijdschriftenhouder. Verpakt in strakke bloemenjurkjes en schortjes met ruches zien we haar kirrend van vreugde het knapperige zelfgebakken brood uit de oven halen precies op het moment dat manlief thuiskomt van zijn werk. Heerlijk toch?

Nu zoek ik alleen nog een man… kleinigheid. Ik heb eens rondgekeken de afgelopen weken en er is er één die in aanmerking komt: Frank Zand. Ik zie hem wel eens op de redactie van de krant en ik moet zeggen: De perfectie nabij. Elegant, maar niet te. Lang, maar niet te. Een frisse grijze en toch jeugdige coupe, helemaal mijn type.

Er is alleen één probleem: hij moet niet gaan praten. Stel je voor dat we bij de Rotary bij het buffet staan, en Frank doet zijn mond open… Dan schrikt iedereen meteen zo. Dan vliegen de lichaamsdelen, waaronder de intieme, de high society om de oren en dan wordt Frank vast en zeker vriendelijk verzocht om via de achteruitgang het pand te verlaten. En daar sta ik dan, in mijn eentje, op mijn stilettohakjes de kaviaar uit mijn decolleté te vissen.

Hm. Misschien ben ik toch niet zo geschikt als tradwife. Misschien kan ik een tradman zoeken voor mezelf? Dat niet ik me in allerlei bochten moet wringen. Maar hij. Voor mij.

Weten jullie wat? Ik ga naar Bol punt com en ik bestel een zeg maar ‘kunst-man’. In een doosje. Van twintig centimeter lang, met de batterijen meegeleverd. Als die dan niet bevalt kan ik hem altijd nog aanbieden op de kleedjesmarkt.

Fijne koningsdag!

mirjam@writeme.com