Kijkjes van de Grolse stadstoren | ander en vrolijk beleid?

De Torenwachter: krijgen we hier binnenkort een ander en vrolijk beleid?

Als de herfst gaat oprukken en de regenbuien dan eindelijk vallen, beste Grollenaren, wordt alles wat somber en donker. En daar komt dan nog de gemeentebegroting voor volgend jaar bij. Daar wordt een mens ook niet echt vrolijk van. Weliswaar is de financiële situatie nog niet helemaal zorgelijk, maar dat kan zo maar weer gebeuren. En dan die eindeloze aandacht voor alles en iedereen; je wordt d'r gek van.

Maar waar je echt lekker gek van wordt, dat is de komst van de nieuwe carnavalsprins en zijn adjudant, de nieuwe aanstaande carnavalskraker en Sunte Matten. Lichtpunten in een donkere tijd, zo is het maar net. Ik ben elk jaar enorm gefocust op die nieuwe prins en adjudant. Ik sluip als een halve Sherlock Holmes of James Bond door het nachtelijk duister om te zien of er iets te zien is. Daarbij ga ik ver. Volgens mijn familie veel te ver, maar die vinden aan de andere kant dan weer dat ik weleens wat verder mag gaan in het aanpakken van dingen. Dat dan weer wel, laat maar zitten.

Ik ga ook steeds meer letten op potentiële prinselijke kandidaten. Of ze ineens, nu het zonlicht een stuk minder is, toch opvallend lekker bruin worden. Dat ze zich al oplappen om straks het podium vol glamour en kleur te kunnen betreden. Soms vraag ik iemand iets; niet om iets te weten te komen maar om te kijken of hij er al wat jofeler begint uit te zien. Ik let er tevens op of ze soms ook wat schrikachtig om zich heen kijken. En ik merk meteen als ze zogenaamd steeds amicaler gaan doen, maar de stress er gewoon afspat. Als ze een soort vrolijkheid gaan etaleren, terwijl ze meestal zeuren over de hypotheeklasten en dat deze week hun bier niet in de aanbieding is. En dan zeg ik tegen mijn familie: ik heb twee verdachten. Zo noem ik dat; ja, als je als een soort undercoveragent gaat opereren dan neem je hun terminologie automatisch over.

Al in augustus hoorde je de kreet: 'Wi'j hebt ze op 't nus evangen'. Maar ik dacht onlangs: bedoelen ze misschien op 't Brouwersnös? (Dat dan weer met een o met twee puntjes).

Zouden die slimmeriken dat misschien bedoelen? Ik vertrouw niemand en ik moet oppassen dat ik ook mezelf niet meer ga vertrouwen. Ik dacht: daar in dat nieuwe openbare plantsoen bij die brouwerij, daar zal het gaan gebeuren. Eerst stiekem buiten tussen het groen overleggen en dan later binnen toch de bloemetjes buiten zetten. Dus sloop ik van de week in het donker door het openbaar groen, me verschuilend achter wat takken en in camouflagepak en zwarte strepen op het gezicht. Zodat je één wordt met de omgeving. Kwestie van technieken beheersen.

Eerst kwam er een hardloper langs, die werd geen prins, zag ik want hij had al genoeg aan zichzelf. Toen een jong stel dat helemaal geen aandacht had voor het prinsenbal, dat kon ik wel zien. Ze dachten alleen aan elkaar. Ik had daar geen bezwaar tegen, maar het was niet mijn doelgroep.

Maar ineens hoorde ik roepen: alaaf-alaaf. Ik begon in opperste staat van opwinding te geraken, ik dacht: yes, dat moeten ze zijn! Ze zijn al flink aan het oefenen. Ik sloop geruisloos dichterbij en zag toen tot mij ontreddering een echtpaar met een hond die rondrende en niet kwam en die lui maar roepen: braaf-braaf. Maar die hond was helemaal niet braaf, hooguit doof!

Maar ik speur door, tot aan het prinsenbal.

Torenwachter