Zitten we op de rand van nieuwe tijden en zienswijzen?

We zitten in een bijzondere tijd, beste Grollenaren. Ja, ik begrijp dat jullie nu meteen roepen: dat kun je van elke tijd zeggen, maar wat bijzonder is voor jou is voor ons misschien niks bijzonders. Daar hebben jullie een punt. Toch doe ik een poging mijn gevoel uit te leggen. Ik hoor van diverse deskundigen dat Nederland nog nooit zo rijk is geweest als nu. Oké, in de gouden eeuw konden ze er ook wat van, maar het was toen meer gefragmenteerd dacht ik. De miljarden klotsen ons om de oren, de munten in de geldpotten lopen over de rand en je zou denken dat we daardoor ook gelukkiger zouden zijn, minder zeurderig, optimistischer, vrolijker.

Maar de problemen lijken groter dan ooit, in alle sectoren. In de agrarische sector, de gezondheidszorg, de ouderenzorg, de rechtspraak, de luchtvaart, de belastingdienst, het onderwijs und so weiter.

Bijna elke dag wordt er wel gestaakt en de grimmigheid daarbij lijkt ook alsmaar toe te nemen.

Laat ik me beperken tot het onderwijsveld: daar staan de leraren die vroeger onderwijzer heetten, meer op het Malieveld dan voor de klas. Natuurlijk chargeer ik wat, maar dat is toch vaak zoals mensen een gedachte, een mening willen overbrengen, nietwaar? Ik herinner me nog de tijden dat je als schooljongetje eens een keer (liefst altijd) vrij wou hebben. Maar die onderwijzers waren er altijd, het leek alsof die alle eeuwen door altijd voor de klas bleven staan. Voor de klas, niet tussen de leerlingen in. Was je ooit eens een dag op niet geheel reglementaire wijze afwezig dan zwaaide er wat. Maar als er ooit eens een onderwijzer(es) ziek was - wat eigenlijk nooit leek voor te komen - dan hoorde je de vreugdekreten tot ver buiten de speelplaats opklinken. Nog nooit zoveel vrolijkheid gehad dan bij zo'n ziekte. En dan maar hopen dat die griep zou doorzetten waardoor de onderwijskracht voor een lange tijd uit beeld zou zijn en van het bord verdwenen. Maar nee, in mijn herinnering stond dat mens de volgende dag weer voor de klas alsof ze nooit ziek was geweest. En er moest extra worden aangepoot want er was een dag achterstand in te halen.

Dat ligt nu even anders. Ik begrijp de wensen van het onderwijzend personeel, de druk is te groot en het salaris te laag, Je zou dat tegen elkaar kunnen wegstrepen; een soort wiskundige trucje maar daar heb je in de praktijk natuurlijk niks aan.

Ik begrijp uit berichten dat de minister niet meer wil bewegen en dus zullen de protesten nog wel even voortduren.

Tot mijn verbazing las ik in de Volkskrant een artikel van een onderwijsdeskundige of zelfverklaard onderwijsdeskundige dat is aangetoond dat minder lesgeven eigenlijk veel beter is. Er zijn cijfers van internationale onderzoeken waaruit blijkt dat vier dagen school (dus een dag minder dan nu) niet schadelijk is; sterker nog het is beter. Amerikaanse onderzoekers hebben tot hun verrassing vastgesteld dat kinderen op scholen met een vierdaagse lesweek beter gingen rekenen en beter uitgerust waren. De kwaliteit van het onderwijs ligt aan andere dingen dan lestijden: aan het niveau van de leerkrachten, de lesmethode en het ontbreken van stress en druk. Is dat dan het ei van Columbus?

Ik kan het niet bekijken, ik ben geen onderwijsdeskundige en dat word ik ook niet meer.

Maar misschien zet zo'n mening anderen op scherp; dat we in een nieuwe tijd leven die toch andere regels eist. Of de tegenstand daarbij ook de oorzaak is van de brede ontevredenheid?

Wie het weet mag het zeggen.

Torenwachter