Huishouden

Tweede Pinksterdag mag de horeca weer open. Met de tafeltjes ver uit elkaar, met tussenschotjes, op reservering. Het hopelijk tijdelijke abnormaal.

Mooi getimed, het weekend van de uitstorting van de Heilige Geest.

Erg raar dat het aantal bezoekers tegelijkertijd binnen gemaximaliseerd is op dertig personen. Met de regel van anderhalve meter mogen sommige zaken minder mensen tegelijk binnen hebben. Aan de andere kant: als een horecazaak zo groot is dat er meer dan dertig mensen in kunnen op anderhalve meter afstand, dan mag dat toch niet.
Blijkbaar is het aantal mensen bepalender dan de afstand. Daar zal vast wel iets achter zitten. Of het moet gewoon niet te ingewikkeld worden.

Ik ben benieuwd of alle horecazaken het hoofd zo boven water weten te houden, zelfs met deze droogte wordt dat een uitdaging. Wij kunnen daar natuurlijk wel wat aan doen: zo veel mogelijk consumeren in zo weinig mogelijk tijd.
In concertzalen, theaters en bioscopen wordt dat lastiger. Je wilt toch het concert, de voorstelling of de film uitzitten. (Want uitstaan mag geloof ik niet.) Die sector wordt zo deels om zeep geholpen, lijkt me. Om desinfecterende zeep.
Iedereen en alles die zo beroemd is dat er normaal eenendertig mensen of meer op af komen, moet dus inleveren. Als ik eens zou besluiten om een aantal columns voor te lezen, zal die bovengrens waarschijnlijk geen probleem zijn.

Nou ja, ik ga in elk geval zo snel mogelijk naar het café. Met een cafépartner aan een tafeltje. Op minder dan anderhalve meter van elkaar. We gaan gewoon voor een dag samenwonen, dan kunnen we tenminste tegen de handhaver zeggen dat we een gezamenlijk huishouden vormen.
Dat is wel niet waar, maar wat maakt het uit, ik zeg mijn hele leven al heel vaak niet wat waar is, maar wat me op dat moment zo goed mogelijk uitkomt.

We zullen natuurlijk wel met onze poten van de buitengewoon opsporingsambtenaar afblijven. Vrijheid van meningsuiting met je mond of je toetsenbord is onbeperkt, maar met je handen niet.