Hoe gaat het met u?

Deze week Gerard & Annie Hoffman-Lurvink en Mimi in den Nieuwen- kamp- Olyslager

Door Theo Huijskes

GROENLO - Hoe komen actieve, in veel gevallen eenzame ouderen in de huidige coronatijd de dagen door? Kortom, hoe gaat het met hen? Correspondent Theo Huijskes sprak met een aantal senioren in Groenlo en omgeving.

Ik kende iedereen in Grolle aan de vitrage!
Het bewijs dat een huwelijk tussen ‘ne Lichtenvoordsen deerne’ en ‘ne Grolsen jongen’ in de praktijk alleen maar goed kan uitpakken, wordt geleverd door het echtpaar Gerard Hoffman (83) en Annie Hoffman-Lurvink (84). De Grolse Gerard - altijd werkzaam geweest in de wooninrichtingbranche - en zijn Lichtenvoordse Annie, jaren achtereen werkzaam geweest in de verpleging, zijn inmiddels al 57 jaar getrouwd. Ze vormen nog altijd een onafscheidelijk liefdespaar, dat elkaars sterke en minder sterke kanten, alsmede voorkeuren, liefhebberijen en ook eigenaardigheden respecteert en waardeert. In hun rustieke woning in hartje Groenlo staat uw verslaggever dan ook oog in oog met twee mensen, die nog steeds midden in het leven staan, doorspekt met de nodige humor, elkaar op de hak nemen, maar bovenal gek op elkaar zijn en stapelgek op hun vijf kinderen - Marco, Eric, Tom, Nicole en Inge, waarvan laatstgenoemde helaas niet meer in hun midden is -, alsmede stapelgek op de aanhang en de elf kleinkinderen.

Gerard Hoffman werd geboren binnen de in Groenlo bekende en geliefde familie Hoffman uit de Beatrixstraat en dat in een gezin met zes kinderen (twee meisjes en vier jongens), waarvan er inmiddels twee zijn overleden. Over enkele weken hoopt hij zijn 84e verjaardag te vieren, om daar vervolgens een kwinkslag aan toe te voegen met de woorden: "Normaliter weet ik mijn leeftijd niet zo goed, omdat dat ieder jaar anders is!" Na het lager onderwijs gevolgd te hebben aan de Canisiusschool, volgde Gerard de ambachtsschool in Winterswijk om zich vervolgens na het behalen van een vijftal diploma’s helemaal uit te leven in het vak woninginrichter bij de firma Ruikers in Groenlo. "In die tijd had je naast Ruikers ook nog Te Lintelo en Konings. Later zijn daar Post en Gunnewijk bij gekomen. Mijn werkgever Ruikers had De Molenberg als klant met het gevolg dat ik daar veel heb gewerkt en meegemaakt en nu nog steeds nageniet van tal van anekdotes. Met een staat van dienst van meer dan veertig jaar kende ik zo’n beetje iedereen in Grolle en dat alleen al aan de vitrage!"

Geniet de familie Hoffman in Groenlo vooral bekendheid vanwege het voetbal bij S.V. Grol, en ook Gerard speelde het spelletje tot en met z'n 26e, hij koos toch voor een andere vrijetijdsbesteding, te weten het spelen van amateurtoneel bij De Grolsche Optimisten. “Helaas bestaat deze vereniging, waarvoor ik ruim veertig jaar heb gespeeld, niet meer. Maar dat neemt niet weg dat ik er een prachtige tijd heb gehad, waarbij ik beslist niet onvermeld wil laten dat wij een geweldige, gemotiveerde groep hadden. Want een toneelstuk opvoeren kun je niet alleen, dat doe je met z’n allen”, aldus de man, die in tegenstelling tot zijn vrouw Annie geen spelletjesmens is. “Annie’s grootste hobby is bridgen en dat vind ik natuurlijk prima. Ondanks dat wij ons met elkaar altijd goed vermaken, had en heb ik een andere uitlaatklep. Zo heb ik altijd een eigen groentetuin gehad, want eten uit eigen tuin heeft nog altijd mijn, beter gezegd onze voorkeur. Sterker gezegd, onze kinderen zijn groot en gezond geworden dankzij de groente uit eigen tuin. Verder is het houden van tropische vogels nog altijd een grote hobby van mij en mag ik mij graag bezighouden met legpuzzels.” Gerard en Annie kijken elkaar aan. “Wij hebben het goed met elkaar!”

‘Grol en Grolle is mien alles!’
"Zet ‘t moar met grote letters in de krante: Grol en Grolle is mien alles!" Aan het woord is Mimi in den Nieuwenkamp-Olyslager, Grollenaar in hart en nieren, geboren op 30 juni 1936 aan de Houtwal binnen de stadsgracht en vervolgens haar hele leven in Groenlo woonachtig gebleven. Maar het is wel dezelfde in Groenlo befaamde stadsgracht, die Mimi op 5-jarige leeftijd bijna het leven kostte. Een artikel, in 1941 geplaatst in deze krant - destijds De Geldersche Bode geheten -, vertelt ons dat zij al spelende in de directe nabijheid van haar ouderlijk huis in de gracht belandde. Dit ongeval werd gelukkig opgemerkt door de voorbijkomende 17-jarige Marijn ter Riet, die zich geen moment bedacht en met kleding aan in het water sprong en drenkeling Mimi nog net op tijd wist te redden. Inmiddels 79 jaar later toont Mimi, gezeten in haar appartement in wooncomplex ’t Bagijn, het door haar zorgvuldige bewaarde knipsel.

'Ondanks

al dat gemis,

geniet ik nog

elke dag van

het leven'

"In mijn jeugd zat ik vol streken, ik haalde veel kattenkwaad uit. Zo klom ik in hoge bomen en voetbalde met jongens, hetgeen in die tijd als niet normaal werd beschouwd. Over voetballen gesproken, ik was al op jonge leeftijd een trouw supporter van ‘de Grol’. Wanneer Grol 1 een uitwedstrijd had in bijvoorbeeld Borculo, Eibergen of Winterswijk, ging ik op de fiets achter de bus aan.” Aldus de vouw, die menige lezer van deze krant ook nog moet kennen van destijds automatiek annex snackbar Nijhoff op de Markt, waar zij vanachter het bekende luikje met bel, en dat vaak samen met wijlen Grollenaar Jan Baks, jaren achtereen velen, zeer velen heeft voorzien van een frietje met mayo en nog veel meer hapgerechten. “Mijn leven na de lagere school en de Mater Amabilisschool, de laatste alleen om het koken te leren, bestaat alleen uit werken en nog eens werken. Dat heb ik naast de Sturka in Lievelde met name gedaan bij Tante Greet Nijhoff en later bij haar dochter Berndien. Pakweg zo’n 45 jaar in totaal. Daar een prachtige tijd gehad en veel meegemaakt, om nooit te vergeten.”

Mimi trouwde op 2 mei 1963 met Bennie in den Nieuwenkamp, geboren op 5 maart 1939 in Eibergen. “Samen praktisch altijd aan de Ds. Bartelsstraat gewoond. Wij moesten daarbij wel een wachttijd van vier jaar uitzitten, alvorens ons eerste en enigst kind -dochter Anita, thans in Assen woonachtig- werd geboren. Bennie, voetbalfanaat bij uitstek bij S.V. Grol, kwam in 1999 op slechts 60-jarige leeftijd te overlijden. “Inmiddels zijn ook al mijn broers en zusters uit het gezin Olyslager met tien, eigenlijk twaalf kinderen, overleden. Maar ondanks al dat gemis, geniet ik nog elke dag van het leven. Zo ben ik een verzamelaar van onder andere kleine, verlichte huisjes als decoratie, poppen en niet te vergeten Maria- en Kruisbeelden. Verder ben ik een groot liefhebber van de bingosport, een schitterende, eigenlijk verslavende hobby, die wij wekelijks met een aantal dames in Neede beoefenen, om na afloop weer goed gemutst in mijn eigen Grolle terug te kunnen keren!”