Ik bouw mijn eigen café!

Het wordt hoog tijd voor iets vrolijks, dacht ik, beste Grollenaren. En daar is ook alle reden voor want ik ben bezig een eigen café te bouwen. Als je bij de horeca nergens meer terecht kunt dan moet je zorgen dat je nog bij jezelf terecht kunt, nietwaar? Een eigen plek creëren, dat is het. Ik weet wel dat je dan een zogeheten man cave moet hebben. Dat is ook wel iets. Je hebt mensen die gaan daar ‘s avonds in een zelf gecreëerde fantasieruimte zitten kaarten, schaken, naar muziek uit het jaar nul luisteren en zich daarbij zitten te verkneukelen van plezier. En dan lekker alleen, nergens iets mee te maken; hoezo sociaal bezig zijn? Deuren potdicht. Muziek keihard aan en de andere huisgenoten laten wachten tot het bittere eind. Heerlijk asociaal gedrag.

Maar een eigen café, dat is toch nog net iets meer. Je mag nu niet in een andermans café zitten, maar natuurlijk wel in je eigen café. Daar heeft de regering nog niet aan gedacht, maar deze jongen wel. Lekker achter het huis een café, geen sluitingstijd en uitzonderlijk lage prijzen. En je wordt er vrolijk van en rijk. Vertel Torenwachter, want dat willen wij ook! Dat begrijp ik en daarom ben ik nu ook bezig een soort bedrijfje op te zetten om anderen te kunnen ondersteunen en te faciliteren zoals dat heet. Wat dat betekent? Dat weet ik niet, maar de andere deskundigen die daar doorgaans mee bezig zijn weten dat ook niet.

Mij café is al bijna klaar, het is ongelooflijk hoe snel dat tegenwoordig kan. Je belt een bouwmarkt en voor je het goed wel in de smiezen hebt, staat er al een pretpakket in de tuin. Ik heb die bouwers meteen een biertje gegeven want dat hadden ze wel verdiend. Ze gingen meteen ook proosten want ze dachten dat het voor niks was, gratis. Maar ik heb de drankkosten gewoon op hun rekening in mindering gebracht. Zij geven ook niks weg. Als je zoals ik in één keer een gewiekste ondernemer wordt dan pas je je snel aan aan de mores in de bouwwereld. Wat een ‘prutzin’ is dit zeg, maar ik laat hem toch staan; ik kan vandaag niet beter!

En nu willen jullie per se weten hoe ik rijk word van mijn eigen café dat niet onder de vleugels van het horecawezen valt. Dat ga ik mooi niet vertellen, oh ja toch wel want anders komt dit artikel niet af. Kijk, ik koop de kratten bier gewoon bij de supermarkten. Die zijn zo ongelooflijk gul, die zijn zo ruimhartig dat het bijna niks kost. Daar kan geen brouwerij tegenop! Deze vorm van edelmoedigheid van de supermarkten mag ook wel eens genoemd en geroemd worden. Dat is een vorm van altruïsme die je nog maar zelden in ondernemend Nederland aantreft.

Nou, dan kom ik thuis met die kratten bier, ik betaal aan mezelf een gewone prijs voor een biertje en als het krat leeg is dan heb ik toch een hoop-geld als kastelein ontvangen waarmee ik makkelijk meer kratten kan kopen. Daardoor stapelt het geld zich net als de kratten steeds meer op. Duidelijk? Mij ook niet.

Ze horen me thuis steeds vaker zingen, ik zing niet mooi, wel hard. En nu komt er af en toe al een buurman langs met de zin: 'Ik menen al iets te heuren. Zak d’r dan ook moar ene nemmen?' De inkomsten beginnen nu al van meerdere kanten te komen, evenals de buurmannen.

Het geld en het genot stapelt zich op. En dat alles binnen de corona-voorschriften.

Torenwachter