Hoe gaat het met u?
AlgemeenDeze week Henk Grooten (82) en Jan Bruggeman (87)
Door Theo Huijskes
GROENLO - Hoe komen velen onder ons in de huidige coronatijd de dagen door? Kortom, hoe gaat het met hen? Correspondent Theo Huijskes sprak met een aantal in of niet meer in Groenlo woonachtige stadsgenoten.
‘Ik ben de oudste dweilmuzikant van Grolle!’
Decennia achtereen, beter gezegd zijn hele leven, staat in het teken van muziek en nog eens muziek. Ooit liet hij in deze weekkrant optekenen dat voor het maken van muziek iedereen hem in het holst van de nacht uit de slaap mag halen. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat hij in zijn geboorte- en woonplaats Groenlo een meer dan bewonderenswaardige reputatie heeft opgebouwd met de status van een prominent muzikant, waarop men te allen tijde een beroep mag doen. In deze rubriek hebben wij deze keer een ontmoeting met Henk Grooten, op 5 juni 1938 in Groenlo geboren alsmede opgegroeid en daarnaast gedurende een periode van 35 jaar gewerkt hebbende bij Confectiefabriek De Berkel in Borculo. Na jaren gewoond te hebben in de Normandiestraat, woont Henk Grooten inmiddels alweer geruime tijd met zijn, op 24 februari 1946 in Winterswijk geboren echtgenote Gerrie Grooten-te Pas in een seniorenwoning aan de John F. Kennedylaan in zijn geliefde en muzikale vestingstadje. Op loopafstand wonen dochter Annemarie en zoon Dick, ouders van de drie kleinkinderen die Henk en Gerrie veel geluk bezorgen.
“Ik ben aan de Borculoseweg in Groenlo geboren in een gezin met zeven kinderen (vijf jongens en twee meisjes). Na de Borculoseweg hebben wij met ons gezin in de Julianastraat gewoond om daarna samen met de familie Froeling een dubbele woning te betrekken in de Wilhelminastraat. Naast mijn persoontje waren ook mijn vier, helaas overleden broers (Jacob, Jan, Wim en Dirk) helemaal muziekgek. Of het met muziekgenen heeft te maken, weet ik niet. Wel weet ik dat mijn moeder goed kon zingen”, vertelt een enthousiaste Henk Grooten, die daarbij wijst naar de verschillende antieke muziekinstrumenten, die her en der in de woonkamer zijn opgehangen. “Weet je dat ik inmiddels met mijn 82 jaar de oudste dweilmuzikant van Grolle ben? En van ophouden wil ik nog niets weten. Het op jonge leeftijd beginnen met accordeon-les bij Groenlo’s bekendste muziekleraar aller tijden Ruus Nales, leverde mij een plekje op in het destijds bekende muziek- en zanggezelschap Con Brio. Vervolgens ging de muziekreis langs tal van gezelschappen en bands”, aldus trompettist Grooten, die ook op een saxofoon van muziekwanten weet. “Het begon allemaal bij de Burgerharmonie, waarvan ik meer dan 60 jaar deel heb uitgemaakt. Maar daar bleef het niet bij, want ik kon het niet weigeren om ook muzikaal voluit te gaan in het Allegro Combo, een orkest dat bruiloften en andere feesten muzikaal omlijstte, de onvergetelijke Big Band ’77 onder leiding van de befaamde musicus Jos van ’t Hooft, en een eigen familie Grooten-orkest. Vandaag de dag ben ik nog actief lid van het Seniorenorkest De Achterhoek, dat momenteel in verband met de coronacrisis helaas inactief is. Daarnaast vind ik het bijzonder jammer dat het rondtrekken op Kerstavond met diverse kopergroepen door Groenlo met een slotoptreden op de Markt, alsmede in woonzorgcentrum De Molenberg een stille dood is gestorven. Een prachtige, sfeervolle traditie, die eigenlijk in ere hersteld moet worden!”
Muziekman Henk Grooten lacht breeduit wanneer uw verslaggever hem herinnert aan het feit dat hij in 1981 met aan zijn zijde neef Dick Grooten als adjudant heeft mogen regeren als 18de stadsprins van CV De Knunnekes. “Maar dat wel onder het motto ‘Wi’j blieft d’r in bloazen’. Die ervaring, alsmede andere typisch Grolse festiviteiten heeft mij als muzikant ook een vaste dan wel tijdelijke plek bezorgd in orkestjes als ‘Een steekje los’, ‘Grolse Wind’, Peter Cuyperband, ‘Antje’s showorkest’ en als het moet zelfs in het Huisorkest van S.V. Grol. Dit alles heeft ertoe bijgedragen dat ik inmiddels mag worden aangemerkt als de oudste dweilmuzikant van Grolle”, aldus de man in wiens leven, en dat als jarenlange, hondstrouwe vrijwilliger, ook de inmiddels niet meer bestaande voetbalclub Grolse Boys een belangrijke plaats heeft ingenomen. “Natuurlijk deed het mij pijn dat ‘de Boys’ noodgedwongen moest fuseren met zustervereniging Grol. Maar al met al heb ik een bijzonder goed gevoel bij de wijze waarop het een en ander is aangepakt. Chapeau! Dit laatste kan ik helaas niet zeggen van de totstandkoming van Muziekvereniging Groenlo, waarbij de plaatselijke Leo Harmonie de regie in handen had en er geen plaats en daarom geen fusie mogelijk was voor en met de Burgerharmonie als collega-muziekvereniging. Een gang van zaken die met name gevoelsmatig helaas de nodige sporen heeft nagelaten!”
Al 60 jaar met een Amsterdamse vrouw getrouwd!
Op een aantal terreinen gaat het hier om een unieke, geboren en getogen Grollenaar. Allereerst kan hij zeggen dat hij in zijn arbeidzame leven maar één werkgever heeft gehad en dat ook nog eens gedurende een periode van maar liefst 55 jaar, te weten Meubelindustrie Te Lintelo aan de Marhulzenweg in Groenlo. Deze bestond van 1898 tot 2013. Daarnaast heeft hij het gepresteerd om als eerste Grollenaar niet alleen een vrouw als echtgenote aan de haak te hebben geslagen uit de ná Groenlo mooiste stad van Nederland: Amsterdam, maar is hij met haar inmiddels ook al 60 jaar gelukkig getrouwd. En om dat unieke aspect extra aan te scherpen, het echtpaar woont vanaf hun huwelijksdag en dat dus zes decennia nog steeds op hetzelfde adres (Spinolastraat 17) en eet gedurende al die jaren dagelijks een eitje, gelegd door de kippen in hun eigen achtertuin!
Ik ben op bezoek bij Jan Bruggeman, gehuwd met Trudi van der Markt, die dankzij haar vader, die destijds werkte bij de Apeldoornsche Cartonnagefabriek Monocon, in het Grolse vestingstadje terecht is gekomen. Jan en Trudi hebben samen vier kinderen (een zoon en drie dochters) en zijn de gelukkige (over)grootouders van zeven kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. Geeft Jan aan dat hij bewust zijn geboorteplaats altijd trouw is gebleven, Trudi wil nog wel kwijt dat zij destijds veel heimwee naar Mokum heeft gehad en tegelijkertijd veel moeite heeft gekend om in de Achterhoek te wennen. “Maar ik moet na al die jaren wel zeggen dat ik nooit meer uit Groenlo en zelfs niet meer uit dit huis weg zou willen. Groenlo is gezellig, gemoedelijk en de mensen om je heen zijn vriendelijk en gastvrij.”
Van de drie jongens, die het voormalige gezin Bruggeman telde, zijn Hennie en Gerrit reeds overleden. “Maar gelukkig heb ik nog twee zussen in mijn leven. Ons ouderlijk huis stond aan de Marhulzenweg net over het spoor. Na de basisschool Canisius in Groenlo, heb ik enkele jaren de technische school in Winterswijk gevolgd om vervolgens aan de slag te gaan bij Te Lintelo, op slechts 100 meter afstand van ons huis.” Dat Jan zich daar heeft opgewerkt tot een meubelspecialist, wordt wel bewezen door het feit dat de eindcontrole van het geproduceerde, en daarbij in het bijzonder de nationaal bekende ‘kussenkast’, aan hem was toevertrouwd. Het mag dan ook geen verbazing wekken dat hij de meubels in zijn eigen huis zelf heeft gemaakt. “Mijn werk was tevens mijn hobby”, aldus Jan Bruggeman, die in het verleden ook nog actief lid is geweest van drumband Spinola en de voetbalvereniging Grol, waar hij met diverse plaatselijke voetbalcoryfeeën menig wedstrijdje heeft gespeeld. Terwijl Jan aangeeft dat hij daar met enorm veel plezier op terugkijkt, laten Jan en Trudi tenslotte weten dat zij heel blij en gelukkig zijn dat zij begin dit jaar en dat even vóór het ingaan van de coronacrisis hun 60-jarig huwelijksfeest nog groots hebben kunnen vieren.
