Aloys Wieggers (links), Bart Hendriksen (midden) en Mireille Wopereis bij de electrocar Lichtenvoorde. Foto: Henri Walterbos

Aloys Wieggers (links), Bart Hendriksen (midden) en Mireille Wopereis bij de electrocar Lichtenvoorde. Foto: Henri Walterbos

‘De leu wilt heel graag proaten’

Zorg

Vrijwilligers electrocar aan het woord

OOST GELRE - Vorige week hebben we in de Elna en Groenlose Gids aandacht besteed aan het 5-jarig bestaan van de electrocar. Onze correspondent Henri Walterbos hoorde vele mooie verhalen waarvan we er enkele online publiceren. 

Aan tafel in de Antoniushove chauffeurs Bart Hendriksen (71) en Aloys Wieggers (77). Beiden beleven enorm veel plezier aan hun vrijwilligerswerk. “Ik wilde wat doen na mijn pensioen en heb ik me hier al snel na mijn pensioen aangemeld. We hebben een geweldige club vrijwilligers. Afgelopen jaar hebben we zelf een barbecueavond georganiseerd met elkaar. Dat was hartstikke leuk,” lacht Bart. “Het is hartstikke mooi om te doen. Mensen vertellen je hele verhalen, vrolijke maar ook verdrietige dingen die ze meemaken. Je hoort van alles, mensen willen hun ei kwijt. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat ik iemand op moest halen ergens, ik voor de deur toeterde, dat ze me naar binnen riepen; ‘Kom d’r moar in. Wi-j hebt ’t beumken kaarten nog neet af. Hier he’j wat te drinken, een stuksken keze en een pleatjen worst.’ Het was toevallig het laatste adres, dus ik had de tijd. De meeste vrijwilligers rijden een halve dag in de 2 à 3 weken.”

“Ik heb wel eens mensen die aan dementie lijden,” begint Aloys die er ‘via-via’ bijkwam. “Vroeg vanmorgen iemand ‘woar mo’k hen?’ Ik zeg ‘wet ie dat neet meer?’. ‘Nee,’ zegt ze. Zei ze iets wat ik nog nooit gehoord had; ‘Ik heb d’r een paar noar ’t moosland.’ Dat betekent min of meer ‘ik heb ze neet meer allemoale op de riege.’ Bart kent de uitdrukking wel en lacht. Vanmorgen ook iemand die veel in de kerk kwam. Mijn ruiten besloegen vanwege de kou. Ik zeg: ‘Ie mot moar neet te secuur kieken. Disse koare is net de pastoor wee de wi-jwater met een scrob-bessem deur de karke gooit’. Moesten we samen erg lachen. Zo maak ie van alles met.” “Het is ook prachtig als je langs boerderijen rijdt en mensen altijd de bijnamen van de bewoners noemen,” vult Bart weer aan. “Doar woont den, doar den. Dee olde leu wet dat allemoal precies. Prachtig. De leu wilt heel graag proaten.”

Contact met mensen
In Groenlo is Marian Frank vrijwilligster. “Ik rij heel graag auto. Ik heb mezelf aangemeld en doe het nu al meer dan een jaar. Niet alleen om het rijden maar het contact met de mensen. Ik vind het zo leuk. Met één mevrouw wisselen we onderling recepten uit. Wat ik ook zo leuk vind is dat mensen zwaaien omdat ze de car herkennen. Het mooie is dat je ook op een invalide parkeerplaats mag staan en je overal makkelijk tussendoor kunt.”

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant