(V)uurwerk

Zo, beste toeristen, afgelopen weekend zat er nu niet echt muziek in het normaal zo swingende Grol, om het eens met een understatement te zeggen. Maar er waren nog veel grotere problemen en daar was ik zelf bij betrokken. Ja, ik wil het nu eens over mezelf hebben; over mijn woonellende. Het is tegenwoordig trendy om je eigen narigheid volop uit te venten en dat ga nu ook doen! Lees en huiver.

In mijn woning hoog in de stadstoren, die ik voor een meer dan vorstelijk bedrag huur van de gemeente, sliep ik als een roos. Maar ineens werd ik ruw gewekt door geschreeuw van de straat: wakker worden ie kuuken! Die toren is om te waken en niet om te pitten!

Het bleek dat de klok stil stond, het uurwerk draaide niet meer en daarom draaide ik ook niet. Verdraaid nog aan toe; mijn eerste gedachte was: de gemeente bellen, mijn huurbaas, verantwoordelijk voor de woning, voor het uurwerk en voor heel Grolle.

In al tamelijk opgefokte toestand belde ik de gemeente. Ik kreeg een juffrouw aan de lijn die meteen hoorde dat ik gepikeerd was. Draait het bij u niet lekker meneer, vroeg ze. Ik ontstak in woede. Het draait helemaal niet, de klok staat stil in de stadstoren en daar moet snel en dan ook razendsnel wat aan gebeuren, schreeuwde ik. Ik schrok van mijn eigen agressie. De telefoniste zei dat ze me zou doorverbinden met een deskundige. Als ze je doorverbinden met een deskundige wordt het probleem alleen nog maar groter. “Meneer had een probleem”, zei de deskundige. Ik werd opnieuw ‘hellig’. Ik héb een probleem en niet ik hád een probleem, want dan had ik niet gebeld brulde ik.

Meneer kan blijkbaar goed met taal overweg, maar kennelijk wat minder met een uurwerk, zei hij. Nu is dat ook ingewikkeld, ging hij verder, een uurwerk herstellen betekent niet slechts een uur werk. Hij lachte hard om zijn eigen slechte grap, maar ik hoorde op de achtergrond toch een hele serie collega’s hartelijk meelachen om die grap van niks. Zaten ze daar in dat verre Lichtenvoorde die wazige Torenwachter ook nog een beetje uit te lachen! Ik begon me tegelijkertijd af te vragen of ze daar alleen virtueel bij elkaar zaten en slechts via schimmige beeldschermen verbonden waren, maar dan wel zich in hun eigen anonieme habitat zitten te verkneukelen over zo’n opgefokte Torenwachter die even niet kan klokkijken.

Als je geen klok hebt lijkt de tijd stil te staan en het is eigenlijk best wel fijn dat de tijd even stil staat, zei de deskundige. De tijd staat niet stil, de klok staat stil en die moet juist ronddraaien, riep ik. Maar ik bel niet om met u te filosoferen over tijd, maar over de klok die niet draait. En er zijn nog veel meer mankementen aan mijn torenwoning, riep ik.

Dat had ik niet moeten zeggen want de man zag nu een escape om me onmiddellijk door te verbinden met een andere zo mogelijk nog grotere deskundige die oneindig veel wist van onderhoud, isolatie, dubbele beglazing, warmteterugwinning en grondpompen, hoewel ik torenhoog woon.

De andere deskundige begon met: meneer heeft blijkbaar te maken met een aantal woonomstandigheden waardoor je niet kunt spreken van optimaal woongenot, gezien in het licht van de huidige mogelijkheden.

Ik begreep dat dit een zaak van lange adem zou worden. Inmiddels is het uurwerk hersteld - hulde aan de gemeente - en volgend jaar is de tochtige woning misschien wind- en stormbestendig en worden jullie toegezwaaid door een niet meer aan jicht lijdende

Torenwachter